Al die tijd dat de corona op ons voorhoofd is gedrukt, heb ik me er goed doorheen kunnen slaan. Maar vandaag sloeg de somberte dan toch toe. Hoe moet dat, als er straks gelimiteerd gereisd kan worden? dat is mijn voornaamste zorg. Langdurig zonder bewegingsvrijheid leven is toch niet zoals ik de laatste fase van mijn leven zie. Veeleisend ben ik niet, maar dit moet toch wel goed komen.
Ook heb ik medelijden met jonge mensen, die nog bang zijn voor de gezondheidsrisico's wegens gebrek aan kennis, en die hun toekomst zien vernauwen. Kun je nog aan kinderen beginnen in deze tijd? Hoe moet dat als je van de kunst kon leven, en nu niet meer? Kun je nog vrienden in de arm vallen? het zijn beroerde vragen, met beroerde antwoorden.
 |
| Mooie bloemen voor de sfeer |
Vandaag ben ik dan ook niet verder gekomen dan een bloemetje kopen, en nog wat tuinspul, en een telefoontje met T-Mobile over een verkeerde rekening. Van die neuzeldingetjes die toch even moeten, en waarvan je weer een beetje goed gevoel krijgt.
Kop op
BeantwoordenVerwijderen