Videochat met Indonesië

Vanochtend hadden we afgesproken met zoon en schoondochter in Indonesië; met de videochat natuurlijk. Op het juiste uur zaten we er klaar voor en zoals steeds was het weer beregezellig om een uurtje te babbelen met Martijn en Margot over de wederwaardigheden daar. Ook in Indonesië is corona nu een item, hoewel ze er nog maar net met wat strengere maatregelen beginnen. Niet precies wat ze zich er van hadden voorgesteld. Het zou reizen worden, rondkijken en genieten van de gordel van smaragd. Maar nu zitten ze voornamelijk thuis, met een beperkt aantal contacten. Het werk van Martijn gaat wel gewoon door, wordt hoogstens drukker. We kregen een rondleiding door hun werkelijk fabelachtige expatriate huis, compleet met inpandige koi-vijver en ja, ook een sportkamer. Palmbomen voor de deur, terrassen boven en beneden, badkamers bij alle slaapkamers. Een natte en een droge keuken. Een enorme benedenruimte met een vide daarboven, het kon allemaal niet op. Uit mijn eigen expatriate tijd weet ik nog hoe enorm de ruimtes zijn die je tot je beschikking krijgt, heerlijk vond ik dat. Martijns huis spant wel de kroon, trouwens.
Na dit gesprek wilde ik eigenlijk buiten zitten in de zon, maar het is vreemd weer: de zon is warm, maar de lucht is ijskoud. Niet comfortabel voor buiten. Dan wordt het dus lezen, of lopen.

Een mooi natuurplaatje erbij: achter de sluis hier.