Joris

De kleine Joris mag mij officieel oma Roos noemen. Dat is voldoende reden om hem een keer in de armen te houden nietwaar. Daarom gingen we vandaag met de bus, die reed vrijwel zonder klandizie, naar Papendrecht. We werden er hartelijk ontvangen door een al behoorlijk montere Jessica en trotse Peter. Het kereltje is met zijn twee weken al een heel ventje met een echt mannetjeshoofd. Heel onderzoekend fronst het zijn voorhoofd om zo goed mogelijk met de nog onervaren oogjes te kunnen focussen. Hij lag lief in mijn armen, het voelt zo stevig aan zo'n pasgeboren lijfje. We spraken nog even met de ouders over ditjes en datjes, en gingen na niet al te lang weer op pad.
Op de terugweg viel het Eef op dat het fluitekruid wordt verdrongen door het lijnzaad. Dat doet het blijkbaar beter met droogte. Met zo'n reis is de dag wel heel snel voorbij, maar het was de moeite waard.