Had ik al geroemd over het tweede diner? Dat was weer verschrikkelijk. Te lekker. Daarom deden we het bij dit ontbijt rustiger aan. Zo kregen we onszelf toch weer naar buiten gehesen, ondanks een donkere wolkenlucht met forse buien in de ochtend.
Eef had een route op de Komoot bedacht. Nu eens niet door het Gerendal maar aan de andere kant van de spoorlijn. Het bleek een voltreffer. Kniehoog banjerden we door gras en kruid, met uitzicht over het glooiende landschap tussen Klimmen en Schin. Hele nieuwe vergezichten ontrolden zich. We konden ons geluk niet op. Dat het regende maakte ons niet veel uit. Bij een wonderschoon stukje natuur op een helling, vol bloemen en vogels waaronder valken, kregen we uitzicht op de enige mergelrots in Nederland. Op zijn Limburgs heette die iets met allemaal umlauten, niet uit te spreken. We bleven daar met de plu boven het hoofd een tijdje in bewondering staan. Daar hebben mogelijk Neanderthalers gewoond, een bijzonder gevoel geeft dat. We waren ook dol op de grote diversiteit van de planten.
Na de mergelrots aten we een broodje naast de spoorwegovergang. Een paadje langs een oud kerkje leidde naar een plek met uitzicht op kasteel Valkenburg. Daar namen we nog een pauze om rustig te kijken. Weer in het dorp bezochten we het dorpsmuseum: alleraardigst! Mooie expositie van Wil Leenders, en eigen collectie van archeologische stukken en van oud Valkenburg, smaakvol gebracht.
Terug in het hotel waren we na een douche weer het heertje. Ik kreeg het voor elkaar om me in te houden bij het diner. Misschien kwam het daardoor dat we bij het bridgen met verpletterende afstand (67%) eerste werden die avond - en daarmee meteen eerste in het eindklassement. We mochten de Dekker handdoek in ontvangst nemen, borrelden met klein gezelschap na tot we tevreden in bed rolden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten