Een onvervalste familiedag vandaag. In Uden werden we opgewacht door Mariska en haar gezin, inclusief een opgeluchte Gideon die met zijn nieuwe baan begonnen is en nu uitzicht heeft op een rustiger vaarwater in zijn leven. Mariska straalde, ze heeft duidelijk geweldig veel plezier in haar nieuwe baan. Ook deed het haar goed ons weer in levende lijve te zien. Lieva had zich blijkbaar erg verheugd op de komst van haar oma Roos, ze was niet van mijn schoot weg te slaan. Guusje wilde ook wel aandacht en had duidelijk gesnapt dat je een heel eind komt als je roept 'dat is niet eerlijk!' Wat moest ik lachen om die slinkse snuiter. Het werkt natuurlijk niet, als je het te vaak doet haha.
Maar ze waren allebei lief en gezeglijk en speelden vrolijk om ons heen. Lieva zat ook nog een poosje bij opa op schoot, en toen moest Guusje het ook eens met mij proberen. Daar moesten natuurlijk ook fotootjes van gemaakt worden, en ze trok vol overtuiging de gekste bekken. Dat komt ervan als kinderen teveel worden gekiekt. Maar er zat ook een leuke foto tussen, gelukkig.
Je merkt dat we dit gezin een venster op nieuwe werelden te bieden hebben, en laat dat nou het leukste zijn wat we zouden willen doen. Kortom, voor ons alle zes was dit een geslaagde dag, ook al moesten we er een donders end voor reizen. Normaal zou ik ook zijn doorgereisd, maar door de lekkage - kijk morgen maar - ging dat niet door. Eef ging wel door, naar Dick om weer eens ouderwets te wandelen door de Limburgse dreven.
Ik ging naar Den Bosch. Geen bol, want met Pinksteren is Jan de Graaf dicht. Maar wel naar het Noord-Brabants museum. Jonge jonge wat moest ik met de ellebogen werken om daar te komen. Het bleek dat die dagen ook het Wereldkampioenschap boogschieten in Den Bosch werd gehouden, op de Parade nota bene. Ik ben er even binnen gegaan, zag de schietbaan, maar er was verder geen activiteit dus ik worstelde me verder naar het museum. Door hele groepen jazzmuzikanten en hun publiek, want die luisterden het WK op, en wel knetterhard natuurlijk. Op elke straathoek was wel een band aan het blèren. Overal was een dichte massa mensen, ja zelfs op het museumplein hadden ze drankhokken ingericht naast een paar kleine podia. In het museum was er eindelijk wat rust.
Daar bekeek ik de gebroeders Van Spaendonck, bloemschilders te Parijs. Zij hebben geschilderd voor Louis XVI, en toen diens hoofd eraf lag onder de guillotine gingen ze gewoon door voor de republiek en later weer voor Napoleon. Als het maar bloemig was! Alleen het portret van Napoleon hebben ze nog gemaakt naast al die bloemen. Broer Gerard is later directeur geworden van de Jardin des Plantes waar we een poos geleden waren, en kreeg de Légion d'Honneur van Nappi. Beide broers kwamen in de Académie de France, en hebben zich in Frankrijk onsterfelijk gemaakt.
O ja, er stond ook nog een echte guillotine. Het hoofd van Louis XVI lag er niet meer in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten