De dames gingen de berg op, maar Ferry en ik gingen niet mee. Het zou een klim worden naar 1800m, brr, en daarna 1000 m dalen. Daar hadden we geen zin in, boven de boomgrens ook nog, en Ferry's hoogtevrees gaf de doorslag. We wilden ook wel een dagje rustig aan, met dat prachtige onderkomen. Na uitgebreid van het terras te genieten trokken we de dichtbije heuvels in. Het was nog een hele klim hoor. De weg hield op, maar het spoor ging door en wij keken hoe ver we konden komen. Boven op het hoogste punt kwam er een man op een quad aan. Basil de brommer stopte en stelde zich beleefd voor. We wisselden wat handgebaren uit, en hij ging tevreden voort. Daarna verscheen er een man die twee paarden kwam halen, en ook met hem maakten we een provisorisch praatje.
Toen hadden we genoeg van het uitzicht daalden af voor de lunch in ons huisje, waar we in de hitte van 31 graden maar een siesta hielden. Om vier uur gingen we weer wandelen, niu langs de rivier omhoog de velden in. Een lief oud vrouwtje wees ons een pad. Dat ging ook weer tussen een zee van kruiden door. Op het hoogste punt kwam er een epje: Martijn memoreerde dat hij al een jaar bij de 'club' is. Daar draaiden we maar om en kwamen weer langs het oude vrouwtje. Ze verzorgde het graf van haar familieleden, naast het eenvoudige huisje waar ze woonde. Zo liepen we weer het dorp in. De anderen van de groep hadden ook een fijne dag gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten