Eerst kregen we een demo weven door onze gastvrouw, en dat dan in een echt traditioneel houten huis. Ze legde uit hoe de dorpen hun eigen kleuren gebruiken, geverfd met de kruiden die in dat dorp groeien. Daarna begon de dagwandeling. We liepen via Ieub naar Salistea de Sus. Het ging weer dwars door de weilanden, met een hondje dat ons niet meer wilde verlaten. Marjolein, zo heette een van de dames in onze groep, heeft allerlei planten gedetermineerd. Daar wist ze donders veel van af. Het was alweer een heerlijk warme dag, dus toen we bij het dorp Ieub kwamen, bleven we daar op een heuvel zitten om te lunchen, met het prachtige uitzicht. Daarna liepen we door tot een koffie tent. Daar op de muur zat een vliegend hert, wel zo enorm, dat je er bijna bang van zou worden. En ja hoor, er was ook weer een kerk. De begraafplaats daar stond vol kruisen en eretekens, maar vooral was alles overgroeid door een zee van weideplanten. Een heerlijke plek om te liggen.
Weer gingen we door de weilanden, het was erg zompig, tot het dorp Dragomiritsj. Daar stond het busje voor de transfer. De chauffeur was heel gedecideerd: het hondje moest achterblijven. Het had geen baas, en zou zichzelf prima kunnen bedruipen. Bedremmeld gaven de dierlievende dames toe. We kwamen aan in een prachtig onderkomen. Ferry en ik hadden wel erg veel geluk: wij kregen geen kamer, maar een heel appartement, met keukentje, badkamer, zithoek en terras met een halfopen buitenzitje, alles van hout gemaakt door de eigenaar. Het uitzicht was adembenemend, en ook vlogen er allerlei verschillende vogels af en aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten