Eigenlijk zou ik vandaag helemaal nergens naar toe gaan. Lekker uitslapen, in de tuin zitten en wat onkruid trekken, beetje lezen. Maar het liep anders, want Menno vW speelde vandaag met een orkest in Bilthoven en hij vroeg of na afloop zijn cello bij mij mocht komen te staan, in verband met andere afspraken die hij direct daarna weer had. Natuurlijk was dat goed, en zo kwam het dat ik - na een ferme om van een uur in marstempo in het bos - op de fiets stapte naar de Gregoriuskerk, waar ik ook Eef weer ontmoette. Wij werden vergast op een alleraardigst programma: het 25-jarige feest van het Orkest van Utrecht. Voor de gelegenheid hadden ze een heuse chocolatier ingeschakeld. Bij elk onderdeel van het programma had deze ambachtsman een bijpassend chocolaatje gecreëerd. Bij het binnenkomen kreeg elke bezoeker een doosje met dit lekkers mee. Heel consequent heb ik bij elk deel een stukje op de tong laten glijden. Dat zou vaker moeten gebeuren!
Na een aardige ouverture van Brahms, de Akademische Festouvertüre op. 80, trad een zeer jonge vrouw, Svenja Staats, op als soliste in het vioolconcert van Bruch. Dat deed zij met volle overtuiging en buitengewoon trefzeker. Vooral het tweede deel herkende ik, dat is met al die dubbelgrepen. Alsof ze het zo uit haar pols schudde, met zo'n gemak, rust en kracht. Dat was werkelijk genieten. Toen het stuk was afgelopen, deed ze nog een toegift: een Sarabande uit de Vioolpartita van Bach, voortreffelijk gespeeld. Wij boften maar met deze tip.
Na afloop nam ik de cello in zijn harde kist op mijn rug op de fiets mee naar huis. Eef vond het maar niks! die zag me al met cello en al verongelukken. Maar ik heb er natuurlijk nog ervaring mee. Bovendien, zo'n cello lijkt een enorme bult, maar weegt bijna niets. Ik kwam dan ook veilig en wel thuis waar ik een heerlijke warme maaltijd nam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten