Vandaag stond in het teken van de gastvrijheid. Na ruim een jaar elkaar niet te hebben gesproken, kwamen vandaag Bea en Tjeerd weer eens bij me eten. Dat betekent wat. De hele dag loop ik mezelf achterna. Er moet worden gestofzuigd, stof afgenomen, spullen die rondslingeren moeten worden opgeruimd. Er moeten ingrediënten worden voorgesneden, geweekt, afgewogen. Omdat het vrijdag is, moet ik ook nog snel even naar de markt. Je ziet, ik neem een bezoek van Bea met haar Tjeerd heel serieus. Ongeveer zoiets als wanneer bij Eef een schoondochter op bezoek komt haha. Zij, Bea, is dan ook een persoon om rekening mee te houden. Ik denk nog regelmatig in grote bewondering aan haar prestaties als schooljuf van mijn lastige kind. Mede door haar is hij gekomen waar hij nu is. Bovendien vind ik Bea zo verrukkelijk methodisch. En optimistisch. En ook een pietje precies. Kortom, voor haar wil ik al die moeite doen en zorgen voor een heerlijke, perfecte ontvangst met lekker eten en gezellige praat.
Dat lukte ook vandaag weer wonderwel. Alle glazen waren opgewreven en ze blonken, de borden en het bestek glommen, een mooi servetje onder de soepkom, een enkel kaarsje sierde het oranjekleurige tafelkleed. Ik had een consommé gemaakt van porcini, met knoflook en daslookblaadjes uit eigen tuin. Eef had de nasi voor zijn rekening genomen, en als toetje had ik een vruchtenmix met yoghurt. Als klap op de vuurpijl een echte Franse kaasplank. En natuurlijk alles gelardeerd met glaasjes wijn, koffie en thee. Het echte menu bestond natuurlijk vooral uit de vrolijke kout die wij met ons vieren plegen uit te wisselen. Tjeerd babbelde weer honderduit, wilde van alles weten en gaf hier en daar een lesje geschiedenis, maar we konden hem aan. En Bea bracht haar eigen vrolijkheid in. Heerlijk om zo met zijn vieren te genieten van de langste dag tot vroeg in de avond.
Tiens tiens, om Tjeerd te citeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten