Pijnlijk einde

Januari is wat het bloggen betreft een verloren maand geweest. Er valt niet veel meer over te zeggen dan dat ik heb ingepakt, uitgepakt, verplaatst en opgeruimd. Maar het einde was wel pijnlijk. Ik had namelijk al dagen last van kiespijn, en dat werd wel zo erg dat ik vrijdag - de dag dat Eef en ik Jessy zouden ontvangen - met spoed naar de tandarts moest. Gelukkig was er een plek vrij, en niet voor niks. Eenmaal in de stoel gezeten constateerde tandarts Marieke een gespleten kies. Blijkbaar was die wat broos geworden na een wortelkanaalbehandeling, en heeft een beet op een amandel niet overleefd. Het geval moest er uit. Dat deed ze zonder de versplintering te verergeren en zonder schade aan mijn kaak, maar leuk is anders.
Gelukkig kon ik daarna nog op tijd in Bilthoven zijn om gezellig een laatste uurtje met Jessy door te brengen. Tot mijn genoegen hoorde ik dat ze nog altijd van plan is om verder te leren, ze is druk op zoek naar een BBL plaats. Gemotiveerd is ze genoeg, het zal haar echt wel lukken! De soep die ik had meegenomen is onaangeroerd blijven staan, want eten, dat is voor Jessy VLEES. En daar had Eef voor gezorgd. Een lamsbout voor acht personen. Er is zowaar nog iets van overgebleven...

Nieuwjaar 2020

En zo is het alweer 2020 geworden. Na het vuurwerk, veel en kleurig, in een lichte mist, kregen we en stuurden we allerlei goede wensen. Bij het opstaan was het gelukkig helder en bijlo: ook mijn hoofd is weer helder! Een goede start dus. Daarom maakten we een ommetje door het bos. Een uurtje maar, om mijn conditie niet te forceren (gisteren kreeg ik een uur niet voor elkaar). Er stond nog een enkel restant van vuurwerk, het meeste was wel opgeruimd zoals dat hoort, maar een paar grote brokken heb ik zelf maar weggehaald. Daarna rustig aangedaan en lekker gegeten uit eigen keuken. De komende dagen moet ik de laatste restjes inpakken en beginnen met schoonmaken. Zal wel lukken.