Haag millimeteren

 De tuinman die ik had gevraagd had het druk, heel druk, maar toch vond hij een gaatje om mijn heg te komen snoeien. Eef had beloofd mee te komen sjouwen, maar ja, met de onverwachte komst van de tuinman was hij er niet. Maar het sjouwen viel mee. Er lagen steeds hele toppen op de grond, die makkelijk in de grote verzamelzak pasten. Die leegden we (de tuinman en ik) in zijn aanhanger. Die kwam nog aardig vol te staan. De heg zag er wel heel punkig uit, maar hij bezwoer me dat over een jaar tot twee jaar alles juist weer in volle pracht komt en dan niet te hoog. Ik moet het als een piramide bijhouden. Gaan we doen!  Ik zag dat de mussen de heg nog steeds een heerlijk onderkomen vinden, er zitten er minstens twintig!

Bachmobiel

 Een violiste die ik leerde kennen bij de compositiecursus met Joost K. had een nieuw idee: optreden met de Bachmobiel. Dat was een bakfiets waar zij en haar partner, tevens altviolist de twee instrumenten kon vervoeren, en zij ging dan achterop. In de mooie Kruidentuin bij Borne traden ze op en ik vond al snel een mooie wandeling van Borne naar Almelo de Riet die precies over die kruidentuin voerde. Het was mooi weer, het parkje was vol bloemen en het concertje was klein maar fijn. Iedereen zat op het gras of op klaargezette stoelen, met anderhalve meter tussenruimte. Daarna gingen de meesten huns weegs, maar Eef en ik namen onze lunch op een bankje met een prachtig uitzicht over de velden. Daarna maakten we onze wandeling af.

Naast de Buren

Een prettige dag; heerlijk rustig aan gedaan, beetje rondgekeken op de Hessenweg en mijn voeten verzorgd. Die hadden dat nodig, de calendula zoog erin. Ik had me gisteren een kloof in mijn hiel gelopen, dit hielp.

Wij kregen fijn bericht uit Zuid Spanje. S. is jarig vandaag, en hij reageerde plezierig op de wensapp die we hem stuurden. Niet dat we het hebben gevierd, maar we zijn toch uit eten geweest bij Naast de Buren. Supergezellig was dat. Eef klampte er nog een oude kennis aan. Het eten was ok, slakken en roodbaars; het drankje (Malbec) was verrukkelijk. Op de terugweg zag ik nog Diane, mijn oude fitness docente. Tot slot heb ik nog even gebridged, met redelijk succes.

Van Putten naar Nijkerk

Een onhandig opstapje bij de heide

Je kunt vanuit Putten veel kanten op; ook terug richting Utrecht. Dat hadden we nog nooit gedaan. Omdat ik vandaag Eef in Putten zou treffen, regelde ik een wandeling van Putten naar Nijkerk. Even leek het erop dat de trein panne had, maar al snel reed hij weer en ik had maar 8 minuten vertraging toen ik aankwam. Eef stond er al. We gingen meteen op weg naar het westen, dus van de stad vandaan, het land in. Het bleek een alleraardigst pad te zijn waar we over liepen, compleet met een oud heide veld en veel stille plekken. Het was maar 14 km, maar bij aankomst waren we toch behoorlijk moe. Op dat moment liep de trein het station in. Eef checkte in en holde vooruit, verdween in de trein. Ik hanneste met mijn rugzak om de NSkaart te vinden, de incheck liep verkeerd en ik moest het nog een keer doen, en toen hoefde ik niet meer te hollen: de trein vertrok. Haha, mispoes. Daarom ging ik maar even het dorp Nijkerk in, ik had een half uur. Best aardig ommetje, maar ik was eigenlijk te moe. Gelukkig stond de thee klaar toen ik in De Bilt aankwam. 

Raamboom en Boskamp

Daar was de derde Gert-Jan deze maand om een klus voor me in overweging te nemen. Ik zag een advertentie van een glazenier en mailde. Hij mailde direct terug met het verzoek om te bellen, ik deed dat en hij stond nog geen half uur later voor de deur - was toevallig net in de buurt. Op basis van het rapport van de energie man wil ik de ramen in de slaapkamer wel met dubbele beglazing uitrusten. Ik vroeg hem nog naar zijdelings opendraaiende ramen; dat raadde hij me af omdat de ramen met dat glas te zwaar worden. Grappig, elke deskundige weet weer iets anders. Ik was echt van plan om meer openklap ruimte te maken. Doe dat met een telescoopstok, zei GJ 3, en zet een raamboom op de zijkant van je raam. Voor de beveiliging. Zo leer ik steeds meer. En nu verder met de voorbereidingen van een vijver.

Kerk van Boskamp

 
 

Haver

Na alle Gerten-Jannen heb ik de trein naar Olst genomen en heb daar een prachtige wandeling rond Boskamp kunnen maken.

Gratis groente

Hier in het dorp is een actieve volkstuinengroep. Nu is de oogstperiode aangebroken, en dan doet deze groep iets dat ik van andere volkstuinen niet ken: op de woensdagavonden delen ze gratis hun overschot aan groente en bloemen uit. Vorig jaar heb ik voor het eerst dit fenomeen meegemaakt. Het stond ook voor dit jaar weer aangekondigd in de blaadjes. Ik vind dat zo'n geweldig initiatief, dat ik daar aan wil meedoen. Het is gratis, maar je kunt wel een bijdrage doen als je wilt natuurlijk. Ik was wat laat, want ik zat zo heerlijk in de tuin achter dat ik de tijd even vergat, maar om 1905 stapte ik op de fiets en ik was er om 1915. Alles was al op! Behalve een courgette, die ik nog mocht meenemen. Wat is dit toch een bijzonder dorp. Ik fietste nog even langs de volkstuinen, waar veel mensen vrolijk aan het werk waren, en iets verderop op de Zandweg 3 liep ik even het terrein op; daar is een privé bloementuin, waar je gewoon door mag lopen en als je wilt je (meegebrachte) koffie kunt opdrinken. Dat heb ik niet gedaan, maar wel heb ik een rondje gelopen tussen de bloeiende bloemen.

Schoorsteenvegers brengen geluk

Zou dat ook gelden voor dakreinigers? Vandaag had ik er twee over de vloer, of liever op het dak. Ze kwamen mijn dak ontdoen van al het aangegroeide mos, en daarna opnieuw coaten zodat het er weer knap uitziet en bovendien de eisen van weer en wind weer beter aankunnen. Volgens verhalen moet dit voldoende zijn om de komende tien jaar veilig onder mijn dak te kunnen zitten. Ze werkten hard, en voorzichtig. Bij hun lunchpauze zaten ze relaxed boven op de nok te eten. Gezellig zo op een heerlijk zonnige dag, om dat gebabbel van bovenaf te horen. Helaas lukte het ze niet om het coaten ook te doen vandaag, dat wordt overmorgen. Maar in elk geval voor alle vakanties van werkmensen losbreken. Ik heb de tijd gebruikt om eens te denken over een vijver in de tuin.

Wie wat bewaart, die heeft wat!

Bij een bespreking in de heemtuin vandaag kwam onze vriendelijke gesprekspartner praten over een mogelijke excursie, door hem te organiseren. Zijn grote werkmanshanden wapperden onwennig heen en weer terwijl hij zijn plan voorlegde. We kwamen tot een vruchtbare samenwerking waarbij nog wel een en ander gedaan moet worden. Leuk dat iemand zo'n initiatief neemt. Daar doe je dit vrijwilligerswerk voor.

Maar hij liet me verbijsterd staan bij zijn vertrek. Hij dook de parkeerplaats op waar een onvervalst ouderwets oma Duck-fordje stond: het zijne. Keurig onderhouden, en zoals hij vertelde nog dagelijks in gebruik. Daar tufte hij weg. Fantastisch! Wie wat bewaart, die heeft wat. En hij kan het onderhouden ook.

hij rijdt echt, klein ding

Klassiek op de Haere

trio met harp

Het is lastig om hier in de buurt een leuk rondje te maken. Toch blijf ik zoeken naar een mogelijkheid. En jawel, er is een optie: rondje Olst. Uiteindelijk is Olst hier vlakbij. Dezer dagen moet je zelfs naar Olst als je met de trein wilt, want er wordt weer aan het spoor gewerkt. Dus ging ik naar Olst en liep daar een rondje, met als nevendoel De Haere waar vandaag een klassiek optreden is gepland. Dat werd een rondje van 11 km, uit te breiden of in te korten met ca 1 km, dus eigenlijk ideaal. Bovendien bleek dat het rondje voert over het zogenaamde Hanzebos, en dat is werkelijk feeëriek mooi. Er lopen half wilde paarden (achter prikkeldraad gelukkig), koeien, er zijn allerlei watertjes en de plantenweelde is enorm. Het is de bedoeling om dat bos te laten groeien tot een bos zoals dat in de Hanze tijd er uit zag: half open, veel diversiteit, rust en vrede. Het loopt naar het landgoed De Haere, ook niet onaardig. Daar was inderdaad een klassiek evenement aan de gang. Ik liep door het bos het landgoed op, en viel er dus middenin. Toevallig was er net een optreden van een harpiste, cellist en zangeres; het was een lied van pakweg drie minuten. Verderop, weer terug in het bos, viel ik met mijn neus in de boter want daar trad Thomas Dulfer op (geen familie) met een solo op de fagot, met vogelgekwinkeleer op de achtergrond. Tevens was er een open dag van een kunstenaar, alles bij elkaar een wandeling met veel extra's. Het eind van de wandeling gaat helaas een dikke kilometer over asfalt, maar deze houd ik er wel in!

De Haere

Watersnood

Duitsland, België en Nederland zijn de afgelopen dagen overstroomd door langdurige, stilstaande regenbuien. Enkele honderden doden zijn er in de drie landen samen gevallen. Huizen zijn vernield, dieren zijn verdronken, de schade is groot. Het was een droef gezicht om in Valkenburg de straten blank te zien staan tot op een halve meter boven de vloer; alles dreef rond. Daar waar er heuvels zijn, kolkte en bruiste het en werden mensen, dieren en dingen weggesleurd. Dit is een eerste teken van wat wij de komende jaren zullen gaan meemaken. De klimaatverandering is hier oorzaak van, en dus de mens zelf. Door de opwarming kan er meer vocht in de lucht worden opgenomen, en als het dan gaat vallen, dan blijft het gaan. We hoeven onze borst niet meer nat te maken, dat gebeurt nu van bovenaf wel. Humor komt overigens ook vanzelf op in dit soort situaties. Ik moest erg lachen om een plaatje: Wilders heeft zijn zin, heel Limburg blank. 

Rheden - Middachten - Dieren

terras bij kasteel Middachten

Een kleine wens van Eef was om nog eens naar het kasteel Middachten te gaan, omdat hij ooit op een adres met die naam heeft gewoond. Natuurlijk was die wens te vervullen. Alleen moest ik wachten op de opening van het kasteel en de tuinen. Vanwege jeweetwel waren die lang dicht geweest, maar deze zomer gingen in elk geval de tuinen weer open. Vandaag kreeg ik het ingepland, ingebed in de wandeling van Rheden naar Dieren. Dat is op zich al een mooie wandeling. Nu kregen we er het kasteel bij. Niet een spectaculair kasteel, dat nog daadwerkelijk bewoond wordt door Graf zu Ortenburg en zijn echtgenote graving Bentinck en hun drie zonen, zo vertelde de tuinman die wij troffen. De deftigheid straalde ervan af, zeker van de dames die de oranjerie open hielden. Een dame van wie het bloed althans volgens haar attitude minstens een lichtblauwe kleur moet hebben gehad, vertelde met trots dat er een leger van 300 vrijwilligers is dat de tuinen, het kasteel, en de landerijen in stand houdt. Good for you meneer de graaf! Het gaf ons de gelegenheid om in een werkelijk prachtige mini-Franse tuin een chocomel met gebak te nuttigen. Ook verder was de wandeling de moeite waard; het was maar 12 km maar het was genoeg.

Loswal

 Hier in het dorp is een piepklein haventje. Er liggen een stuk of zes plezierbootjes aan de steiger. Je kunt er over de IJssel uitkijken vanuit een zitje op een verhard stuk, of je kunt er een hapje of drankje nemen aan het drijvend café de Loswal. Daar zat ik vandaag in de stralende zon. Geen mondkapjes goddank, aardige juffrouwen die de bestelling vlot opnamen, en door het heerlijke weer veel vrolijk geroezemoes van de andere gasten. Al lang was het mijn plan om eens bij de Loswal te gaan zitten; verteer lokaal nietwaar. Ik ken ze wel, de mensen van de Loswal, ik fiets vaak langs hun bevoorradingsplek. Het was een goede invulling van deze lome zondagmiddag. Te warm om te wandelen, maar ook te mooi om binnen te zitten.

Deventer

De treinen lopen niet rond Zwolle, momenteel, ook niet naar Olst maar toch ging ik naar Deventer. Ik wilde daar eigenlijk van Abdij Sion naar Deventer noord lopen, maar toen ik aankwam bleek de bus nog zeker 20 minuten later te komen. Toen pakte ik maar de bus die wel ging, naar Deventer noordwest. Van daar uit liep ik zo groen mogelijk terug naar het spoor. Stukjes daarvan hadden we al gelopen toen we uit de abdij kwamen. De rest was vooral de stad, maar wat een aardige stukken zitten daarbij. Veel groen, gezellige straten, soms sociale woningbouw maar dan toch tussen andere delen die de boel een leuke uitstraling geven. Zo kwam ik langs een geheimzinnig verlaten gebouw, enorm, mogelijk een oud ziekenhuis, dat achter hekken verstopt zat. Het zou worden gerenoveerd. Een aanwinst voor Deventer, lijkt mij zo, beter dan de boel slopen en daar een serie blokkendozen neerzetten. Het was geen grote wandeling, maar zo had ik de middag vrij.

Stoa, ofwel wandelen en filosoferen

Zwanenbloem

Jessy heeft contact opgenomen, ze wil weer eens een dagje samen op pad. Nou, dat kan.
Ik heb een route uitgezocht niet ver bij haar uit de buurt, die was aanbevolen in een van de blaadjes die ik lees. Het werd Benthuizen, achter Zoetermeer, waar een natuurgebied De Bentlanden ligt. Al wandelend passeert er veel de revu. Jessy is een beetje ongepolijst, maar wel een diamant. Haar gedachten zijn scherp, ze legt veel verbanden en laat ons bij tijd en wijlen versteld staan van de afleiding die ze heeft bedacht. We zien zoveel overeenkomsten; maar zij is nog maar een twintiger, toen had in elk geval ik dit allemaal nog niet bedacht. Bovendien leest en luistert ze, en dat is te merken aan de inhoud van de gesprekken. En ook is ze bereid om dingen die ze eigenlijk maar gek vindt, zoals paardenbloembladen eten voor je microbioom, uit te proberen. We kregen zelfs nog een boek van haar, dat midden in de roos was, over de wederzijdse relatie tussen planten, mensen en dieren. Kortom, het was een heerlijk dag.

Oogsten

Het is een stralende dag, totaal niet geschikt om uren in de trein te zitten voor een wandeling. En hier moet er worden geoogst: tuinbonen, erwten, snijbiet. Dat is dus wat we doen vandaag. Ik trek de tuinbonen uit de grond, we doppen gezellig in de tuin, en de voormalige peulen blijken geweldige erwten op te leveren. Verder doen we niet veel. Het is uiteindelijk een heel productieve dag.

De Heemtuin 50 jaar!

In ons dorp woonde 50 jaar geleden een dorpsschoolmeester, die met lede ogen zag dat de mooie flora rond de IJssel werd weggetrokken om asfalt aan te leggen. Dus zocht hij een plek waar deze bloemen en planten wel konden overleven. Hij vond die plek achter het bejaardencentrum. Daar is een klein water met een gebiedje erom heen dat geschikt bleek om om te toveren tot Heemtuin IJsselflora. Met de kinderen van zijn school, en de bejaarden van het tehuis maakte hij een kleine oase met allerlei kruiden en planten. Er is een zitje, bij alle planten staat een determinatiebordje. Er is een bruggetje over het water en een schuurtje, en een mooi slingerend pad door het mini park.
Dit park wordt in zijn geest al 50 jaar onderhouden door enthousiaste vrijwilligers uit het dorp. Annet is er de drijvende kracht nu, zoals Jan Veerman dat ooit was. Vandaag was het feest. Er was een kindertekenwedstrijd, er werd taart geserveerd en iedereen mocht komen. Ook was er ter gelegenheid van dit alles een mooie promotiefilm gemaakt. Een heerlijke dag, het was ook nog eens fantastisch weer. Proficiat Heemtuiniers!

Hasselt en Haersterveer

Een sprookje

Een verrassing was het Hanzestadje Hasselt. Vandaag was dat het startpunt van een wandeling langs de uiterwaarden van de Overijsselse Vecht. Het bleek een compleet 'Hollands' - Hanze - havenstadje te zijn met kleine, maar rijke handelshuizen, straten die lijken op een mini Amsterdam, mooie grachten en zeker twee bijzondere kerken. Bovendien staat er een molen, die je eenmaal in het buitengebied gewandeld, goed blijft zien. Helaas was er geen uitspanning open, dus geen appeltaart voor ons! Geen nood. Wij hadden ons al vergaapt aan het Van Stolkspark en de kalkovens en liepen welgemoed het groen in. Daar bleek een langgerekte muur de enige nog bestaande oude zeewering te zijn, de Stenendijk, die in 1825 toch de zee niet meer kon tegenhouden. Het is inmiddels een kilometer lang Rijksmonument. Via het gat Streukel, waar een gemaal staat, kwamen we bij een gebied waar in de vroege lente veel koekoeksbloemen staan, een uitgestrekt weidegebied dat ook overloop van water moet opvangen. Daar aten wij ons boterhammetje en vervolgden later het pad alwaar we bij het Haersterveer terecht kwamen. Uniek! het is het enige veer dat nog met mankracht wordt overgezet door een heuse veerman. Hij heeft een paar houten blokken aan de metalen sleepketting, die hij gebruikt om te trekken. Het piepkleine veertje is net groot genoeg voor twee fietsen naast elkaar, of een aantal scholieren - die er gretig gebruik van maken, het scheelt ze een halve kilometer... Maar ik geef ze geen ongelijk. Het is een punt van grote schoonheid, een sprookjesplek, waar ook nog eens oude schepen aan de oevers liggen gemeerd. Dat was voor mij wel het hoogtepunt van deze wandeling, die wij besloten met een loop door de stijlvolle begraafplaats Bergklooster.

Eerlijk handwerk