Bij een bespreking in de heemtuin vandaag kwam onze vriendelijke gesprekspartner praten over een mogelijke excursie, door hem te organiseren. Zijn grote werkmanshanden wapperden onwennig heen en weer terwijl hij zijn plan voorlegde. We kwamen tot een vruchtbare samenwerking waarbij nog wel een en ander gedaan moet worden. Leuk dat iemand zo'n initiatief neemt. Daar doe je dit vrijwilligerswerk voor.
Maar hij liet me verbijsterd staan bij zijn vertrek. Hij dook de parkeerplaats op waar een onvervalst ouderwets oma Duck-fordje stond: het zijne. Keurig onderhouden, en zoals hij vertelde nog dagelijks in gebruik. Daar tufte hij weg. Fantastisch! Wie wat bewaart, die heeft wat. En hij kan het onderhouden ook.
 |
| hij rijdt echt, klein ding |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten