Kornoelje!

Eigenlijk wilde ik vandaag naar Baak en dan door naar Vorden, maar door Eefs programma ging dat niet. Het werd de wandeling van Almen naar Zutphen die ik al eerder heb gedaan en waar ik een ijsvogel zag, en rivierkreeften. Het was frisjes maar aangenaam en de route is wonderschoon. Je komt dan binnen in een oud stukje Zutphen en Eef zei: wat ligt daar toch op de grond. Ik keek naar beneden, ik keek naar boven en stiet verheugd uit: Kornoelje! Een enorme, rijke en brede kornoeljeboom met alles erop en eraan stond voor mijn neus. Direct pakte ik mijn kleine receptaculum en we vulden het samen met prachtige rijpe kornoeljevruchten. Dat wordt smullen! de lekkerste jam ooit.

De andijvie bloeit

Een kleine oogst van drie heel stevige andijvies had ik deze zomer. Een vierde andijvietje was zo klein dat ik het maar heb laten staan. Het stond te dicht op de andere. Maar nu de zomer op zijn einde loopt, komt dit laatste kropje uit zijn schulp. Een lange hoge stengel klom eruit op en is nu de basis van een mooie zachtpaarse bloem: de andijvie bloeit. De bijen en andere insecten hebben het bloempje al gevonden. De andijvieblaadjes zelf worden wat oud, maar zijn nog goed, ondanks alle slakken in het perk. Dit in tegenstelling tot de jonge boerenkool, die compleet is weggevreten door de slakken. Dit seizoen is goed geweest voor de slakken: niet te heet, heel nat. Maar ook mijn kleine andijvie geniet ervan. Ik laat het bloeien tot de zaden gevormd zijn. Dan mag het de stamvader of stammoeder worden van een nieuwe generatie andijvie.

week 34

Mijn dak is een poosje geleden gerepareerd, en er zou ook nog een nieuw Velux raam komen. Ik had de rekening al binnen maar geen Velux raam. Gelukkig kon deze maandag dat gemis worden hersteld: ze hadden een raam te pakken, dat schijnt nog niet mee te vallen. Dus opnieuw liep er iemand over mijn dak en het was niet Sinterklaas.

Met Michiel hadden we overleg over de taken van een penningmeester. Dat liep heel goed, het  is wel iets duidelijker gemaakt. Vervolgens stond er een wandeling bij Nunspeet op de rol, kronkelend van Vierhouten terug naar het station. Die avond moest in in Zutphen zijn: Maya Fridman o.a. speelde daar op het gala van de cellodagen. Niet dat men zo mooi was aangekleed hoor. Ik vond het heel mooi wat ze deed, toch bevalt mij het zingen tijdens het spelen wat zij doet niet altijd. Na de pauze was er iets van afrikaanse jazz, dat gaf mij de gelegenheid om op tijd weer naar huis te gaan.

Na mijn IVN taken ging ik op bezoek bij Rianne, hier in de buurt, de pianolerares. We spraken af dat ik tien lessen kom doen bij haar. De volgende dag ging ik kazen halen in Zutphen in dat geweldige kaaswinkeltje. Op de terugweg ben ik bij het Repair Café in Olst langsgegaan. Ik mocht komen met mijn gebroken pianokruk. Maar dat wordt volgende keer. Eef en ik sloten de week af met een geweldige wandeling van Tubbergen naar Vasse, langs de Mandercirkels. In de middencirkel bloeide een grote waterweegbree. Ik wierp twee steentjes in de vijver, Eefs laatste.

week 33

 Coronacoupe! het werd dringend tijd om mijn haar te fatsoeneren, en deze week mocht het. Daarom heb ik bij Hairpoint mijn haar laten knippen en zowaar tot volle tevredenheid. Volgende keer dus weer daar.

Op 18 augustus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb me gemeld als lid in spe van Nieuw Geneco, de componistenvakbond. Of ik word aangenomen weet ik nog niet, want er is een ballotage commissie. Drie stukken moest ik opsturen en dat werden Conjunctie, De Vogel en Druïde. Want ik schrijf dan wel vrijwel uitsluitend liederen, maar deze drie zijn voor 1 stem en piano, 2 stemmen en piano resp. 5 instrumenten plus stem. Eens kijken of ze dat voldoende vinden. In de herfst komen ze bij elkaar.

Deze week ben ik ook weer eens uitgegaan. Eerst lekker uit eten op uitnodiging van Tycho, heel gezellig en lekker en heerlijk om te zien dat het weer goed met hem gaat. Ook al is het uit met zijn meisje; maar daar zit hij niet zo mee. Verder ben ik in Zutphen naar de Cellodagen geweest. Daar speelde Kanako Abe, een kennis van me, met een cellist (zij de piano) in een allerliefst kapelletje, de Elizabeth Kapel, zo leer ik Zutphen ook wat beter kennen. Prachtige fresco's in die kapel. Het programma was boeiend, maar niet spectaculair want er werd wel gebogen naar de smaak van het gewone publiek. Er zaten twee bewerkingen van popbands bij; en die bevielen mij niet zo. Maar ik hoorde al van de andere luisteraars dat dat voor hen favoriet was. 

week 32

 De week begon met het alarmerende rapport van het IPCC. Enkele kranten besteedden er aandacht aan, maar het zakte toch weg in de vergetelheid na een paar dagen. Terwijl het rapport stelt: als we niet radicaal omzwaaien, is het gedaan met de mensheid. Wij als mensheid zijn niet in staat daarop adequaat te reageren. Natuurlijk zijn er individuen die dit hoog opnemen. Maar bedrijven? Ach, die denken dat er wel een technische oplossing komt. En dat mensen intussen gewoon kunnen doorgaan met consumeren. Auto's, electriciteit voor pc's en bitcoins, prullaria uit China, het gaat gewoon door en iedereen wil dat het roer omgaat maar niet hier. Wat doe je dan? je gaat naar buiten, waar de vogeltjes fluiten. Nog wel. Deze keer was dat Landgoed Eerde achter Ommen. Wat een pracht! overal uitzichten, bossen, vogels, waters, en Eerde zelf een prachtig aangelegde baroktuin. Allemaal om de hoek in mijn achtertuin.

Verder heb ik nog wat overleg gehad over IVN en heb ik genoteerd dat het Zuivelmuseum in Wapenveld is geopend, een project van de fantastische organisatie BOEI waar ik nu een paar jaar lid van ben. Zij bewaren en herstellen industrieel en agrarisch erfgoed. Soms door er een museum van te maken, soms ook woningen of een heel project om ambachten te leren. Geweldige club!

week 31

 Deze week weer veel gewandeld. Achter Olst, dat prachtige stuk bij het Hanzebos, waar je vrij makkelijk met de bus naar Deventer kunt komen. Dat is mijn nieuwe drietje. En van Lemele naar Ommen, over de berg, ook al zo iets prachtigs, en in schitterend weer. Tot slot van Stroe naar Mooi Veluwe, een route die Eef al had gedaan maar die ik iets afwijkend heb gepland. En ook die was weer heel mooi. Nederland is toch wel een geweldig land om in te wandelen. Helaas word ik wel wat stijf van al die kilometers; dat moet je er dan weer uit lopen. Verder was zus T jarig, maar die was druk aan het kanoën en was niet ingesteld op bezoek, dus het bleef bij een epje.

Jubilarissen IVN

 Op 1 augustus vieren we dat de afdeling IVN hier alweer 25 jaar bestaat. Daarvoor was er ook al een groen clubje, en de meeste van onze jubilarissen waren ook daar al lid van. Maar goed, het IVN had speldjes gefourneerd voor het 25 jarig jubileum van wel 36 leden hier. We hebben ze uitgenodigd voor een hapje en drankje, samen met de afgetreden voorzitter en secretaris, zodat ze afscheid van hen kunnen nemen. Het was heel geanimeerd, ook al waren lang niet alle jubilarissen aanwezig - vakantietijd. Maar de rest van de speldjes wordt gedistribueerd via het afdelingsblad de Grutto.