Rond KNMI - en Emily

Een dagwandeling rond het KNMI, met het doel om bestelde botten op te halen bij het landgoed Oostbroek. Mooie combinatie toch? Bovendien is vandaag Eefs jongste kleinkind 1 jaar oud geworden, dat is de kleine Emily in Surabaya. We hebben er even over geëpt, maar zonder veel nieuws te horen. 

Wel is het sinds 2 dagen oorlog in Europa: Rusland is Oekraïne binnengevallen.

Ondergelopen Zalk

verdronken land

In een gure wind en stralende zon wilde ik van Zalk naar Zwolle lopen. Dat ging helaas niet door: na een enig ritje met het busje over de dijk bij Kampen zag ik dat de uiterwaarden in Zalk en wijde omgeving volledig ondergelopen waren. Daarom keek ik eens rond in Zalk. Dat blijkt een bijna middeleeuws ogend boerengat te zijn, met mooie oude boerderijen en een kerk, en een vriendelijke plaatselijke koffieschenker. Daar nam ik een bak, met daarbij de plaatselijke (maar Friese) specialiteit, een Boffert. Dat is een soort brood met suiker en kaneel, en wat zuidvruchten erin, erg lekker. De madam vertelde me dat er zoiets is als het Zalker bosje. Dat vond ik natuurlijk wel interessant, dus ik vroeg waar het was. Het bleek te liggen tussen Zalk en Kampen, dus mijn plan werd prompt gewijzigd: via het bosje zou ik terug lopen naar Kampen. Het is een ooibos, ooit opgestuwd zand door de gletschers, waar al eeuwen bos op groeit. Ook al was het niet groot, het gaf toch het gevoel van een echt bos. Ik liep er helemaal door en kwam uit bij een aantal landerijen waar je gewoon overheen mocht. Daarna was het toch echt weer de dijk die ik over moest. De wind werd toch wat onaangenaam, dus ik heb het busje terug maar aangehouden en heb verder in Kampen een stuk gelopen. Daar vond ik een winkeltje met echte boerenboter en 10 eieren voor 1,75.

Noord Veluws Museum

In Nunspeet is een klein maar fijn museum, waar dezer dagen een expositie is van Gaby Bovelander, een inmiddels zeer oude dame die vanuit een gegoede familie stamt en haar leven heeft gewijd aan beeldende kunst: beeldhouwwerk, textielen, en schilderijen. Zij had connecties met de Veluwe, vandaar dat haar werk hier te bezichtigen viel. Ik heb er een paar uitgekozen. Het is veelzijdig werk, met verschillende periodes, die niet allemaal uit te stallen zijn hier. Maar allemaal met een grote expressieve kracht. 

De Haere

Een bijzondere ontdekking vandaag: het gebied De Haere. Nee, niet de Zeyne, zou Eef direct zeggen. De Haere is een zandverstuiving van behoorlijke omvang die ter hoogte van het Hulshorsterzand ligt, maar dan aan de andere kant van de spoorlijn, de westkant. Daar was ik nog nooit geweest. Op Komoot stond er een smalle groenstrook daar tussen 't Harde en Nunspeet, een niet te lange wandeling van zo'n 11 kilometer, dus ik bedacht me dat ik dat maar eens moest proberen. Het eerste stuk, vanuit 't Harde, was aardig maar niet bijzonder, maar opeens stond ik oog in oog met die schitterende zandvlakte, met spaarzame vliegdennen. De diersporen liepen kris kras door het zand. Het was rustig, weinig wandelaars, en met de stralende zon erbij genoot ik met volle teugen van deze Hollandse Sahara. Wat een verrassing.

Daarna kwam er nog een interessant stuk bos, tot bijna op het station van Nunspeet. Nooit geweten dat je daar direct in het groen kunt duiken. Een wandeling om te herhalen. Een echtpaar dat ik daar sprak, was stomverbaasd dat ik helemaal van... naar... liep. En dan ook nog eens niet terug ging, maar juist verder doorreisde. Ja, dat kan ook mensen! 

Naar Singer over de heide

Deze mooie winterdag met zon gebruikten we om in Laren naar het Singer museum te gaan; er leek een mooie tentoonstelling te zijn. Na een fijne wandeling vanuit Hilversum Media Park stuitten we aan het eind van de heide op een rokende suppoost, die vol trots uitlegde wat er te zien was. En inderdaad was het een fraaie verzameling, weliswaar veel kleiner dan gedacht, maar toch. En aan het eind waren er tekeningen van Peter Vos. Zoals in dit vogeldagboek, dat hij had bijgehouden bij zijn vogelarij.

't Harde - Nunspeet

En vandaag weer in de benen. Deze keer op weg naar Utrecht, van 't Harde naar Nunspeet. Een traject dat ik nog niet eerder had gelopen, en redelijk weinig belovend, want het ligt tussen de autoweg en het spoor. Maar het bleek een verrassend mooi stuk te zijn! Vanaf 't Harde is het even wat saai, maar daarna komt er een pracht gebied dat een klein zusje lijkt van het Hulsthorsterzand: de Haere. Ik klom de zandhelling op, en daar lag het zand in volle glorie, met vliegdennen erin en eromheen. In het zand waren de sporen van ree, zwijn en kleine roofdieren te zien. Er liep een meneer van middelbare leeftijd, een beetje krammenakkig, die ik wel vier keer tegenkwam! Op een bankje at ik mijn brood op, en werd meteen gevonden door een hond die wel rook dat dat zelfgemaakt brood was. 

 Eenmaal in De Bilt volgde ik de stream van de AHK. Een kennis van mij doet daar compositie en hij had een opera gemaakt voor zijn bachelor examen. Het was een fraai dramatisch stuk, maar ik kreeg er maar een fragment van te zien.

Fundatie

flessen idee

Ha, een museum! Eef had tijdslots gereserveerd bij het Rijksmuseum in Twente en we hadden er zin in. Maar helaas, de treinen liepen niet. Door groot ziekteverzuim en quarantaine verzuim zouden we niet op tijd in Enschede arriveren. Of misschien helemaal niet. Daarom togen we naar Zwolle, waar in de Fundatie een expositie van Rob Scholten hing. Veel verwachtte ik er niet van. Toen bleek dat de stijl van de schilderijen misschien niet altijd even sterk aansprak - sommige wel trouwens - maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door de enorme creativiteit die hij liet zien. Het ene na het andere idee, en echt niet voortbordurend op één thema, nee, er passeerden tientallen thema's de revue. Doeken met randversieringen en oude zegswijzen. Een blauwe periode. Collages. Verwrongen gezichten. Klassieke pilaren in een onverwacht moderne setting. Een onvervalste kritiek op de financiële wereld, in roze en zwart. Hemellichamen. Het kon niet op. Toen ik vervolgens Eef ook nog Jager & Boer aanwees, was onze dag helemaal af. 

zwart geld

  's Avonds regende het pijpenstelen. Maar omdat ik een rij tegels heb verwijderd, stroomt mijn schuur niet meer vol goddank.

Clubs

Met Elly moest ik aan de slag om een verwerkersovereenkomst te maken. Ik had gelukkig een aantal modellen en die boden voldoende aanknopingspunten. We bespraken het even en ze had niet gezien hoeveel werk er nog aan zat, tot ik haar dat uitlegde. Maar ik kreeg de informatie op tijd aangeleverd en zij zou naar de betrokken firma gaan om het contract te laten tekenen. Pessimistisch als ik ben dacht ik, dat doen ze nooit, maar nee hoor, Elly kon al snel terug rapporteren dat het in kannen en kruiken was.

Daarna gingen we wandelen met de zangclub. Een kort rondje door het eigen dorp, het was een beetje regenachtig dus na drie kwartier hadden we meer zin in de appeltaart die ons was beloofd. En die was lekker. We babbelden nog wat na, over genealogie en voorouders, over de moeilijkheden van schoolkinderen momenteel en wat al niet. Was een gezellig dagje.

Lemelerberg

Eén van de mooi paadjes

jeneverbessen

Het was redelijk weer, ik voelde me in staat om te wandelen, en de bus reed op tijd. Dus stapte ik rond tienen uit bij het Theehuis Lemelerberg. Dat was al de eerste verrassing. Het was dicht natuurlijk, maar de tent is echt erg leuk en uitnodigend. Dat is een plek om te onthouden, met een mooi terras met uitkijk over de heide. Vandaar uit liep ik de heide op. De regen begon iets harder te vallen, maar het bleef te hebben. En de route die ik liep, was weer verschillend van de vorige keer. Daar zag ik een uitbundig bos van jeneverbes, inclusief jonge spruiten. Dat is mooi, want de jeneverbes doet het niet heel erg goed. Maar hier dus wel. Een eenzame wandeling was het, het hele gebied was verlaten. Ik had het volle uitzicht over de hele heide. Uiteindelijk kwam ik in Ommen aan waar de OV engel haar of zijn rekensommetje probeerde te laten kloppen: ik miste de trein in de minuut. Niet getreurd, ik had een ontspannend boek bij me en dat las ik in dat half uurtje wachten net uit. Zo was ik toch lekker uitgewaaid en nog op tijd om verse eitjes te kopen bij de kinderboerderij.