Nieuwjaarswandeling

De eerste januari, dat is traditioneel een dag voor een nieuwjaarswandeling. Dat doen we al zo lang we elkaar kennen. Ook vandaag hebben we ons daaraan gehouden. Allebei waren we nog wat brak, dus het moest een kleintje worden, op Eefs verzoek rond Ommen waar hij een gelezen boek van mij dacht weg te brengen in een buurtbieb. En zo togen wij niet vroeg naar Ommen. De buurtbieb was tijdelijk gesloten dus het boek van Christiaan Weijts bleef in de tas. Maar het Besthmenervennetje lag er weer goddelijk eenzaam bij. Wij zaten op het bankje daar te mijmeren. Toen er wat mensen langs begonnen te komen, gingen we weer verder, nu richting de oude arm van de Overijsselse Vecht. Daar kwamen we  bij een weiland met Schotse Hooglanders, maar toen moesten we weer omkeren: zo was het ver genoeg. Een goed begin van het jaar, en er was zelfs nog een appelbeignet voor elk van ons over. 

Werkplek

Al dagen zit ik in bed te werken aan zaken van het IVN. Dat gaat uitstekend moet ik zeggen! lekker onderuit, kussen in de rug, stukken voor de neus en schrijven maar. Het is maar goed dat ik die rust neem met mijn verkouden hoofd, want er is nog ontzettend veel te doen voordat de ALV in maart begint. Van tevoren had ik niet geweten waar ik aan begon. Het doet me een beetje denken aan het COSBO. Ook daar dacht ik rustig in een klein kluppie te kunnen werken, en bleek ik een totale reorganisatie te moeten doen. Het is dat ik wel van organisatorisch opruimen houd. Zo kwam ik mijn dagen wel door. Verder zie ik niemand. 

Fietsenoogst

De fietsenstalling van Wijhe wordt goed onderhouden. Oude lijken worden er na verloop van tijd weggehaald. Vandaag was het weer zo'n dag. Ik zag de heren van de ophaaldienst een laadbak vol fietsen weghalen. Opgeruimd staat netjes! Deze fietsen kunnen tegen betaling van een boete worden opgehaald in Deventer, door de eigenaren. En als dat niet gebeurt, worden ze uiteindelijk van bruikbare onderdelen gestript en worden er nieuwe bruikbare fietsen van samengesteld. Mooi werk heren!

Magisch voedsel voor Tycho

hokus pokus.... en daar staat de mok

Deze tweede Kerstdag kwam het uit dat Tycho kwam eten. Voor de goede oude tijd had Eef een pan magisch voedsel beloofd, dat hij en zijn kompanen kregen als ze in de Hoflaan met Magic gingen kaarten. Daar deden ze indertijd al een moord voor, en ook nu was Tycho er voor in. Hij was goed geluimd en we hebben heerlijk zitten babbelen en bijpraten, en toen kwam Hugo. Dat was voor Tycho een leuke verrassing, want die twee hebben elkaar een kleine 5 jaar niet gezien en dat terwijl ze indertijd wel drie keer per week samen gingen sporten. Het weerzien was heel prettig, ze hadden beiden duidelijk zin om elkaar weer te ontmoeten en zowaar spaarde Tycho wat magisch voedsel uit zijn mond voor Hugo die daar graag een lepeltje van meepikte. Hij bleef niet lang, daarna hebben Tycho en ik nog een tijdje nagepraat. Eef moest de deur uit voor zijn booster prik. Toen Tycho op huis aan ging, vertrok ik naar Wijhe.

Katmens

Op 1e Kerstdag werden wij, net als vorig jaar, uitgenodigd om te eten bij Marjorie en Hugo. Hugo, spraakzaam als altijd, belde met het verzoek om niet te vroeg te komen, ze hadden wat moeite om uit bed te komen. Dat kwam goed uit, wij wilden nog een Kerst-om maken. Hup het bos in, flink rondgewandeld, ik zag een mooie sponszwam 

en tot slot gingen we richting het station. Zo kwamen we rond half vijf in Lunetten. Daar wachtten Hugo, zijn vrouwmens en zijn katmens - ja, zo noemt hij die dikke kater van hem hihi - op ons met koffie, thee, soep en later een maaltijd van kip, rijst en boerenkool. Halverwege poseerden ze nog voor Asbjörn die een fotootje kreeg toegestuurd. Voor we het door hadden was het tegen tienen, en gingen we er weer vandoor.

Op bezoek in Heesch

Het is een hele rit naar Heesch van hieruit, maar we hadden een bezoekje afgesproken. Eef kwam vanuit De Bilt en ik vanuit Wijhe. Tegen elf uur waren we allebei daar. De kleine meiden zijn nu allebei thuis want de scholen moesten al dicht. Hoe krijgen jonge ouders dat allemaal gemanaged. Mariska had er duidelijk moeite mee, het was niet haar beste Kerst ooit. Bovendien zit het haar dwars hoe ze moet omgaan met het corona virus. Ze heeft het al gehad, was er behoorlijk ziek van, maar als je geen QR code wilt zoals zij, dan wordt het openbare leven wel heel ingewikkeld. We kwamen er niet uit met elkaar. 

Sowieso verschilt ons hele beeld van wat belangrijk is in het leven enorm. Dat is best confronterend, de kloof is wel erg groot. Maar vooruit, toen ze de kleintjes moest wegbrengen naar dansles namen we hartelijk afscheid en gingen ieder ons weegs. Op naar De Bilt voor ons, waar ons een gezellige serie Kerstafspraken wachtte.

Boosterprik!

Het moeten er tegenwoordig drie worden, die prikken. Ik ging vanmiddag mijn bijprik halen, in goed ? Nederlands nu boosterprik geheten. De hele dag was ik niet in topvorm, maar 's avonds - ik moest er om kwart voor zes zijn, in het donker - ging het prima. De frisse avondlucht deed me goed. Het was ook erg donker, omdat er minder kroegen open zijn natuurlijk. De wandeling naar de priklocatie was daarom heel plezierig. Ik had er geen last van naderhand. 

Kronkelen door Twente

merkwaardig vlechtwerk van boompjes

Het werd weer tijd voor een wandeling samen. We togen naar Vriezenveen om via een gekronkel naar Wierden te lopen, deels over het Wierdense veen. Langs weinig inspirerende kale weilanden kwamen we uit in een stukje bos, waar een merkwaardig vlechtwerk van berken was gemaakt. Daarna was het wat bossiger.

Maar helaas was het een miezerige dag waarbij de regen toch echt meer dan dikke lucht was. Daarom hebben we de wandeling verkort en kwamen vrij vroeg weer in Wierden aan. Genoeg tijd om nog even te genieten van de winkeltjes. Maar verder hielden we het voor gezien en gingen lekker cocoonen.

Handen aan het bed!

Voor het eerst in mijn leven heb ik een huishoudelijke hulp in de arm genomen. Vandaag kwam ze en poetste op mijn verzoek de ramen. Wat een verschil maakte dat! Van binnen en van buiten schoon, ik kon weer naar buiten kijken. Een gezellig kletsmeier is het. Haar oudste dochter was vandaag jarig, had ze me bij de introductie al verteld, dus ik had een kadootje klaarliggen, een kletsboek voor tieners dat achteraf erg in de smaak bleek te vallen. Ik had Eef gevraagd om speciaal voor haar bezoek hier te zijn, zodat hij ook kennis met haar kon maken, dat was een goed plan, viel duidelijk goed. Ik heb me verder bezig gehouden met IVN zaken, heerlijk hoor dat ik mezelf dit gun.

Winterreise in Wijhe

Ik had twee toegangsbewijzen kunnen scoren voor een voorstelling van de Winterreise in de Nicolaaskerk in Wijhe. Dit was echt de hekkensluiter op cultureel gebied. Om te kunnen optreden, hadden ze de tijd zelfs moeten vervroegen want vanaf heden gaat alles om 1700 uur op slot. Met een uurtje verschuiven konden ze net voor die tijd afsluiten. 

De uitvoerders waren een oudere heer, wel professioneel musicus, en zijn dito begeleider. Die had een prachtinstrument bij zich: een kast van een pianoforte, van 200 jaar oud dus nog uit de tijd van Schubert zelf! De heren hadden al 1 uitvoering gegeven en mochten nu weer aan de bak. Dat was een behoorlijke slijtageslag. De oude heer moest dus deze middag 48 liederen zingen! dat is geen kattenpis. Hij was dan ook zo ontzettend moe aan het eind, dat de Leiermann, het laatste lied, op een komische manier uit de bocht vloog. Het eindigt namelijk met 'dreht, und seine Leier steht im nimmer still' en daarna nog een strofe. Daar verslikte hij zich in. Hij bleeft maar zingen van 'dreht..... dreht.... dreht....' alsof er een kras in de plaat zat. Dat paste wonderwel bij het lied! Gelukkig verloste de geamuseerde pianist hem uit zijn lijden door in de rechterhand de melodie '...und seine Leier steht im nimmer still...' te spelen en hem betekenisvol aan te kijken tot de zanger het door had en zijn lied afmaakte. Het applaus daarna was buitengewoon hartelijk en terecht, wat een prestatie. Het was alsof we bij Schubert zelf een vriendenzang hadden meegemaakt; heel direct toegezongen, niet perfect maar met volle overtuiging. Een heerlijk middag. Later hoorde ik van een kennis van het IVN dat die uit een soort plichtsbesef waren gegaan, hadden niets met zang maar wel met dat kerkje. Tot hun verrassing waren ze diep onder de indruk. Hoe kan het ook anders, de mooiste Liedcyclus die er bestaat.

Perrontheater

In wat voorlopig de een-na-laatste cultuurmiddag ging worden bezocht ik de eindejaarsuitvoering van KASKO, een Zwols genootschap voor theater voor beginnende 'makers'. Een zestal jonge mensen deed een sketch in een zaaltje dat ik maar met moeite kon vinden, het Perrontheater. Dat is inderdaad achter het station, een ousig hok waar op gepaste afstand stoeltjes waren geplaatst. Ik kreeg de laatste stoel, achterin, vlak bij het gordijn dat de garderobe scheidde van de zaal. Helaas was de zaal in een L-vorm, ik zag dus vrijwel niets van de sketches. Maar eerlijk gezegd vond ik de kwaliteit maar matig. Ik had gehoopt Anne-Maartje te treffen, maar die was er nou net niet. De overigen lieten werkjes zien en horen die het amateur niveau niet ver overstegen. Deed me denken aan het optreden van Leon, die een cursus cabaret van vier jaar deed... Dat neemt niet weg dat ze hun best deden. Het zijn bloedjonge mensen, die nog niet veel levenservaring in hun werk konden stoppen en geld om iets mooi aan te kleden was er helemaal niet. Gelukkig was de rest van het publiek niet zo kritisch. Ik hoorde zelfs termen als 'ontroerd' en een enkeling ging zelfs staan bij het applaus. Eerlijk gezegd denk ik, dat dat was ingegeven door de lockdown die inmiddels weer wordt ingevoerd: het is voorlopig de laatste voorstelling. Ze deden zelfs uitverkoop van de toneelkleding. Daar scoorde ik een leuk zijden bloesje, altijd goed voor het wandelen.

Dagje vergaderen

Ondanks corona kwamen we fysiek bij elkaar, vanmorgen, voor een lange vergadering van het IVN. Het was een ingelaste vergadering, omdat we vorige keer de enorme agenda niet af hadden gekregen. We zijn voorbereidingen aan het doen voor het aanpassen van de statuten, vandaar. Dat heeft wat haken en ogen. Maar we kwamen eruit, al duurde het uren. Nu mag ik het allemaal gaan uitwerken... gelukkig wordt mijn werk gewaardeerd. 

Maar echt leuk werd het vergaderen pas om vijf uur. Toen had ik een Zoom sessie met Jan-Peter, althans dat was de bedoeling maar mijn camera werkte niet. En zonder elkaar te zien werkt zo'n vergadering niet. Na wat gepiel kwamen we uiteindelijk met de videochat van WhatsApp waar we moesten zijn. Daar kreeg ik een uur coaching van Jan-Peter over het schrijven van het stuk The Sea waar ik nu mee bezig ben. Zoals altijd is hij positief en bemoedigend, en stroomt over van kennis en nuttige tips. Dat uur heb ik uitgewerkt, en voorlopig kan ik voort met het luisteren naar voorbeelden, het zoeken naar de juiste notaties, tekstbehandeling en ga zo maar door. Volgende maand laat ik hem horen wat ik ervan heb gebakken. Het is voor hem als ZZP'er nu vast een lastige tijd, ondanks dat hij een succesvolle ZZP'er is. Daarom ben ik blij dat ik met hem kan werken.

Elfde Elf

Al een paar weken geleden hadden we bericht gekregen dat Margot terug was uit Indonesië. Als Martijn zich bij haar zou hebben gevoegd, zouden ze komen. En ja hoor, Martijn was nog niet terug of hij maakte een afspraak, voor vandaag. We zouden elkaar in Rotterdam ontmoeten, en daar zouden we ook voor het eerst in levende lijve kennis maken met de elfde Elf, ofwel het Westervrouwtje Emily. Eerst doken we met Martijn in café Dudok, maar we gingen zonder consumptie alweer weg omdat Margot aangaf dat ze eraan kwam. En zij koos voor café NRC, waar we inderdaad met elkaar aan een tafeltje belandden. Wat een schatje is die Emily. Ze zat te stralen en vond alles interessant en leuk. Ik gaf haar een speeltje waar ze op kan bijten en kralen kan schuiven zonder dat ze iets kan inslikken. Heel kleurig, het viel bij haar in de smaak. Heerlijk om weer bij te praten, we zaten gewoon te stralen allemaal. Met een paar statiefoto's bij de haven van Rotterdam was de zitting compleet en gingen we weer ons weegs.

Sinterklaas

Het leukste feest van het jaar - als je het viert zoals het hoort, met gedichten en surprises om de ontvanger te plagen met gekke voorvallen uit het afgelopen jaar. Deze keer zouden we het in Wijhe doen, maar de logistiek gooide roet in het eten. Zodoende toog ik toch naar De Bilt. Gelukkig kon ik mijn surprise meenemen, ze woog niet veel. In De Bilt had Douwe net lekker gegeten bij Eef, en we maakten er een gezellig avondje van. Eigenlijk zouden we pas morgen pakjes uitwisselen, maar het was wel zo leuk om het met Douwe erbij te doen. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd, nietwaar.

Ik zette mijn pakje neer en Eef las het gedicht voor. Hilariteit! want ik had wel inspiratie gehad zeg. Dat kwam natuurlijk ook door Eefs expiratie, het afgelopen jaar, over het onderwerp dat ik hier niet zal aankaarten. Hij was blij met het kadootje, een suppoon ofwel pottenlikker, om de laatste restjes uit de jampot te halen. En Sint bedacht mij met een heel lief gedicht, mooi op rijm en ritme, en een draagbaar mp3 spelertje voor bij de wandelingen. Dank u Sinterklaasje! Op Douwe had ik niet gerekend, maar gelukkig had ik Sinterklaas petit fours bij me. Die waren voor hem. Gezellig avondje!

Huishoudhulp

Nooit heb ik een huishoudelijke hulp willen hebben. Maar ik word ouder, en het huis is groot. Bovendien zie ik hoe Eef geniet van zijn Anna, die zijn flatje schoonhoudt. Daarom heb ik hier eens rondgevraagd. Ingeborg kwam met een adres van iemand die mogelijk zou willen schoonmaken hier. Zo kwam Annemarie hier vanochtend op bezoek om er over te praten. Ze beviel me meteen, lekker aanpakkerige vrouw, zonder kapsones en met zelfvertrouwen en veel schoonmaak ervaring. Ze gaat het uitproberen en komt op de 14e voor het eerst hier poetsen. 

Deze avond geen koor, alles is weer afgelast.