Winterreise in Wijhe

Ik had twee toegangsbewijzen kunnen scoren voor een voorstelling van de Winterreise in de Nicolaaskerk in Wijhe. Dit was echt de hekkensluiter op cultureel gebied. Om te kunnen optreden, hadden ze de tijd zelfs moeten vervroegen want vanaf heden gaat alles om 1700 uur op slot. Met een uurtje verschuiven konden ze net voor die tijd afsluiten. 

De uitvoerders waren een oudere heer, wel professioneel musicus, en zijn dito begeleider. Die had een prachtinstrument bij zich: een kast van een pianoforte, van 200 jaar oud dus nog uit de tijd van Schubert zelf! De heren hadden al 1 uitvoering gegeven en mochten nu weer aan de bak. Dat was een behoorlijke slijtageslag. De oude heer moest dus deze middag 48 liederen zingen! dat is geen kattenpis. Hij was dan ook zo ontzettend moe aan het eind, dat de Leiermann, het laatste lied, op een komische manier uit de bocht vloog. Het eindigt namelijk met 'dreht, und seine Leier steht im nimmer still' en daarna nog een strofe. Daar verslikte hij zich in. Hij bleeft maar zingen van 'dreht..... dreht.... dreht....' alsof er een kras in de plaat zat. Dat paste wonderwel bij het lied! Gelukkig verloste de geamuseerde pianist hem uit zijn lijden door in de rechterhand de melodie '...und seine Leier steht im nimmer still...' te spelen en hem betekenisvol aan te kijken tot de zanger het door had en zijn lied afmaakte. Het applaus daarna was buitengewoon hartelijk en terecht, wat een prestatie. Het was alsof we bij Schubert zelf een vriendenzang hadden meegemaakt; heel direct toegezongen, niet perfect maar met volle overtuiging. Een heerlijk middag. Later hoorde ik van een kennis van het IVN dat die uit een soort plichtsbesef waren gegaan, hadden niets met zang maar wel met dat kerkje. Tot hun verrassing waren ze diep onder de indruk. Hoe kan het ook anders, de mooiste Liedcyclus die er bestaat.