Calor, tumor, dolor, rubor, functio laesa: de vijf symptomen van een ontsteking. Die schoten door mijn hoofd toen ik deze avond rustig in de kamer zat te lezen. Sinds gisteren had ik een scheur tussen mijn kleine teen en de 'ringteen' ernaast, in mijn rechtervoet. Dat had ik vroeger wel vaker, en dan zo erg dat het bloed over mijn voet liep. Nu was het ook een scheur tot op het rode vlees, maar het bloedde net niet. Ik had de laatste dagen vaak met blote voeten in mijn sandalen gelopen, waarschijnlijk was dat de oorzaak dat deze zwakke plek weer open kwam te liggen. Maar tijdens het lezen werd ik een flinke toename van hitte in mijn voet gewaar. Ik keek naar mijn voet en jawel, er was een groot stuk aan de zijkant van mijn voet rood geworden, en heet, te beginnen bij mijn teen. Dus ik telde de vijf af. Het deed geen zeer, maar ik voelde wel iets; niet echt dolor. Ik kon nog lopen op de voet, met dat gevoel. Ook niet echt functio laesa dus. Maar overduidelijk wel calor, tumor en rubor. Ik zat er gefascineerd naar te kijken. De rode plek breidde langzaam over dat ene middenvoetsbeentje uit. De hitte was steeds duidelijker te voelen. Eventjes dacht ik, het zal toch geen sepsis worden? in de gaten houden. Zo zat ik nog steeds te lezen, tot ik na precies anderhalf uur voelde dat de hitte wegtrok. De roodheid verdween daarmee ook. Tot mijn verbijstering zag ik dat de best diepe wond, die er zoëven had gezeten, nu helemaal dicht was! Zo heb ik bewust het herstellend vermogen van mijn eigen lichaam in werking gezien. Dat het zo snel gaat! fascinerend.
vrijdag 5 augustus 2022
maandag 1 augustus 2022
Koorstuk
Deze zomer heb ik inspiratie, en een stok achter de deur in de vorm van een competitie voor componisten. In België wordt deze competitie georganiseerd, ik zeg nog niet welke het is, en in mei ongeveer heb ik een stuk daarvoor geschreven. Het moest een koorstuk zijn voor driestemmig vrouwenkoor; net het soort koor waar ik momenteel in zing. Ook moest het op oorspronkelijk Nederlandse tekst zijn, precies mijn ding dus. Ik kwam een mooi gedicht tegen over de naweeën van een oorlog, dat mij aansprak in deze periode waarin Oekraïne wordt aangevallen. Dat gedicht werd een ernstig koorstuk en ik zond het in.
Laat ik nu al grasduinend een heel ander gedicht tegenkomen, ook oorspronkelijk Nederlands maar met een onbezorgde, vrolijke inhoud. Wham, de inspiratie sloeg toe en een week voor de deadline stond er een tweede koorstuk, jolig en guitig. Ook dat heb ik opgestuurd en nu is het wachten op de uitslag. Helaas moet ik tot november wachten.... Het gaat mij vooral om het commentaar dat ik hoop te krijgen. Als de uitslag is geweest, zal ik het vrolijke stuk aan de dirigente van mijn koor geven en wie weet, gaan we het zelf zingen.