Ziekenbezoek

 Het werd hoog tijd om een keertje langs te gaan in het ziekenhuis bij Marjorie. Die is nu al bijna anderhalf jaar in en uit en de laatste maanden alleen maar in het ziekenhuis. Nu ze is geopereerd wordt ze opgekalefaterd in een andere afdeling, en daar mocht ze bezoek hebben. Tot mijn verrassing trof ik niemand aan? zeker aan het joggen, dacht ik. Maar nee, ze was onder de douche geweest en het wachten was op de verpleegkundige die haar er weer onderuit hielp. Zo diep als de ingreep is geweest, zo monter is Marjorie. Ze straalt van zelfvertrouwen, doet oefeningen en probeert goed te eten om weer aan te komen. Het mooie is: dat lukt ook allemaal. Ze is wat zwaarder, haar spieren komen terug en ze kan niet wachten tot ze weer naar Utrecht mag, weliswaar de revalidatie maar toch, dichter bij huis. En dan wil ze in recordtempo opknappen, want per half oktober begint ze met haar nieuwe baan! Het is gewoon niet te geloven. Ook de verplegenden kijken hun ogen uit. Zowel Hugo als zij zijn zo positief, het is gewoon besmettelijk! Na honderduit gebabbel (waarbij ze me ook hun nieuwe aanwinst poes Schnitzel heeft laten zien) moest ik de trein weer halen, het was heel gezellig geweest. 

Natuurlijk had ik de ochtend gebruikt om even het RMO in te duiken. Ik zag er wat Etruskische kunst, Egyptisch textiel, een verfijnd beeldje van de nijlpaardgodin, zwanger en wel, en een mooi modern kunstwerk gemaakt door ene Jeltsje Dane van oude fietsbanden. Tot slot was er een Egyptische harp van groen marmer, en daarvan heb ik foto naar Jessica gestuurd. Voor Eef heb ik het kaaswinkeltje opgezocht waar hij zo'n last van zijn speekselklieren van kreeg; kan ie daar zelf kaas uitzoeken.

Een smaakvol wandkleed van oude fietsbanden

Op dit doek staat: 'Katatrive!' ofwel 'Verslijt!' 

Etruskische urn

Nijlpaardgodin die zwangeren beschermt