Gisteren zijn de nieuwe gasten gearriveerd, toen de oude gasten vertrokken. Het zijn er niet veel, maar twee ervan zijn al oude bekenden. Grappig is dat effect van deze reisorganisatie. Ik kan me goed indenken dat voor veel alleenstaanden dit concept heel leuk is: je ziet elkaar het jaar erop weer, hebt oude gezamenlijke herinneringen. Deze vrijdag gingen we elkaar ontmoeten bij de kennismakingsborrel. Omdat het heerlijk weer was en zonder programma, lagen we eerst te zonnen op de Costa Balcona. Tegen tweeën spurtten we naar de bus en deden een rondje door de groenzone van Calpe. De bedoeling was de groene route, maar het werd de gele langs Casa de Coco en via de barranco weer naar de stad, en dan naar huis.
Toen moesten we kiezen. Tegelijk met de borrel was er ook een feestprogramma van de Nederlandse Club: een zanggroep uit de Veluwe zou optreden. Ik was erg benieuwd of mijn oude vriend Stephan H. daar in zou deelnemen dus ik wilde perse gaan. Eef ging ook, maar toen hij de groep uitsluitend jolige vrouwen ontwaarde, wilde hij toch liever naar de kennismaking. Ach, hij kon ook voor mij de honneurs waarnemen en ging. Het optreden van de dames was buitengewoon enthousiast, vrolijk en aanstekelijk, ze zongen nog meerstemmig ook en meezingen werd op prijs gesteld. Tot de pauze deed ik van harte mee. Toen ging ik toch ook maar naar de kennismaking. Was ook leuk. Tot slot sleepte ik Eef nog even mee naar het zingen, hij kreeg het laatste staartje mee: Viva Espana!
De pret was nog niet over want 's avonds kwam Mark M. bij ons eten, gluten- en lactose vrij, toevallig hadden we linzenschotel gekookt en dat kon dus goed voor hem. Was heel gezellig, en we hebben afgesproken om straks in Nederland eens samen te bridgen met zijn Elly.
Toen moesten we kiezen. Tegelijk met de borrel was er ook een feestprogramma van de Nederlandse Club: een zanggroep uit de Veluwe zou optreden. Ik was erg benieuwd of mijn oude vriend Stephan H. daar in zou deelnemen dus ik wilde perse gaan. Eef ging ook, maar toen hij de groep uitsluitend jolige vrouwen ontwaarde, wilde hij toch liever naar de kennismaking. Ach, hij kon ook voor mij de honneurs waarnemen en ging. Het optreden van de dames was buitengewoon enthousiast, vrolijk en aanstekelijk, ze zongen nog meerstemmig ook en meezingen werd op prijs gesteld. Tot de pauze deed ik van harte mee. Toen ging ik toch ook maar naar de kennismaking. Was ook leuk. Tot slot sleepte ik Eef nog even mee naar het zingen, hij kreeg het laatste staartje mee: Viva Espana!
De pret was nog niet over want 's avonds kwam Mark M. bij ons eten, gluten- en lactose vrij, toevallig hadden we linzenschotel gekookt en dat kon dus goed voor hem. Was heel gezellig, en we hebben afgesproken om straks in Nederland eens samen te bridgen met zijn Elly.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten