Mutsig dagje met chic einde

 Wat doe je op een dag dat je niet wilt wandelen. Dat werd dus shoppen, uiteindelijk was het me gisteren niet gelukt om te vinden wat ik zocht. Dus was het op naar Zutphen. Helaas alleen ging dat niet door: werkzaamheden, alle aansluitingen waren veranderd. Om niet te lang hoeven te wachten werd het dus Deventer, en dat is ook een alleraardigste stad. We kriskrosten zo'n beetje door het stratenplan en ik keek mijn ogen uit bij alle winkeltjes. Heel veel koffie- en theewinkels, veel snuisterijen, er was ook markt, en uiteraard eindeloze hoeveelheden kledingzaken waar ik vond wat ik zocht. Ook had ik een vaag plan om een vogelbadje in de tuin neer te zetten, en laat nou ook zo'n vogelbadje mij aankijken 'Koop mij!' Dat staat dus nu in de tuin.

Met een lachende snuit legt Michael uit

Ook deze avond gingen we uit. Dit was míjn voorstel, een dubbel bill opera gestreamd door Opera Zuid met daarin mijn favoriet Michael Wilmering. Eerst was er een monoloog van Poulenc, La Voix Humaine, heel knap gespeeld door Talar Dekrmanjian, een lange litanie van een vrouw wier relatie door de man is uitgemaakt, met een fantastische tekst van Jean Cocteau. Daarna L'Heure Espagnole waarin de vrouw van de horlogemaker hunkert naar een minnaar. Die komt, maar is alleen met zichzelf en zijn gedichten bezig. Een deftige meneer van de gemeente wil ook wel, maar helaas: de hete bliksem Concepción gaat met de potente pakketbezorger aan de haal. De laatste gespeeld door Michael. Dat was lachen, en genieten van de mooie muziek van Ravel.

Het was bijna net zo leuk als echt in het theater zitten. Wanneer zal dat weer kunnen?