Dat was lachen. Gingen we op pad om vanuit Lemelerveld naar Nijverdal te lopen, komt Eef in de problemen door zijn onstuitbare behoefte aan kletspraatjes. Deze keer was de conducteur van de trein aan de beurt. Wij kwamen aan in Dalfsen, waar onze bus zou gaan, maar Eef moest nog even napraten. Wat gebeurt? ik stap uit, Eef praat, de deuren sluiten zich. En zo kon ik hem uitzwaaien op weg naar Ommen. Teruggaan was geen optie want dat sloot niet meer aan op de bus. Met een korte uitwisseling via het mobieltje besloten we om elk ons weegs te gaan. Hij van Ommen naar Mariënberg, ik mijn oorspronkelijke plan. De bus was op tijd, ik stapte na 20 minuten uit in Lemelerveld en begon mijn wandeling. Gelukkig mocht ik even in een bloemenzaak een sanitaire stop maken... Het was veelal open landschap, maar aan het begin was er een venengebied, een vogelreservaat. Het was wel zichtbaar dat dit gebied van oorsprong heel moerassig is geweest. Overal stonden armetierige strookjes rietpluimen in de sloten naast de autoweg. Eén stuk van het veen was toegankelijk. Dat heb ik niet betreden, de afstand naar Nijverdal was me genoeg, maar het is een idee voor een volgende keer.
 |
| Echt boerenland: de was hangt te drogen..... |
 |
| ...en de kool staat op het land |
Over de verder kale weilanden liep ik door. Op zeker moment moest ik over een particulier terrein, van een eierboer, en daar was de boer zelf bezig. Van die gelegenheid maakte ik gebruik, met een praatje, om maar meteen 20 vrije uitloopeitjes mee te nemen. De boer moest er om lachen. Verderop kwam eindelijk het bos van Nijverdal in zicht. Daar liep ik aan de westkant onderlangs de stad in, heel verrassend want ik kwam over een hoge helling, het leek wel Aracena. Een fijne wandeling, kan mooier maar zeker met zijn tweeën is het iets om nog eens te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten