Het leek zo leuk: helemaal over het Kampereiland teruglopen, met als startpunt Mandjeswaard. Daar kom je vrijwel direct op een graskade, in alle eenzaamheid omgeven door watervogels. Ik hoorde de eerste kieviten al schreeuwend duikelen. Op zeker moment moet je die waard uit met een pontje, het Pieperpontje, een handveer waar je een katrol moet bedienen. Wat bleek? dat handveer was uit de vaart. Daar ging mijn Kampereiland. Gelukkig kon ik over de Mandjeswaard een rondje draaien. Best aardig, met veel water om je heen. Bij de ophaalbrug gekomen die de waard scheidt van het vasteland stapte ik door, want de bus zou zo wel komen. En inderdaad. Ik stapte op de brug - de halte was daar op 100 meter vandaan, goed zichtbaar - en daar zie ik de bus de hoek om denderen. Ik zwaaien en rennen, maar nee hoor, de chauffeur verwachtte totaal geen passagiers en keek op noch om. Daar ging hij weer, en de volgende zou pas een uur later komen! Wat doe je dan? ik nam de benenwagen richting Kampen. Een saai stuk langs een drukke weg. Bij Grafhorst kon ik eraf, daar maakte ik dus een ommetje en bezocht nog even het damestoilet in een enkel bosje onder aan de dijk, en besloot te proberen of ik daar de bus nog kon nemen. Het was nog maar 2 1/2 km maar een uitzonderlijk saai stuk. Gelukkig kwam de bus daar wel op mijn tijd aan. Vanuit Kampen was het vervolgens niet zo ver meer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten