Event-Horizon

Het was zover: Jan-Peter mocht de première beleven van zijn symfonisch gedicht Event-Horizon en ik was erbij in de zaal. Het stuk werd geflankeerd door de Oceaniden van Sibelius en Rédemption van Franck, ook geen kleintjes. Jan-Peters werk was echter echt het hoogtepunt van de avond. Een sprankelend, tinkelend ijl geluid als van de ruimte, eerst steeds verder uitbreidend en later weer krimpend, met veel slagwerk dat juist weer enorm klonk, een acccordeon en harpen, ik werd meegesleept en verrast. Het Groot Omroepkoor zong aan het begin enkel basale klanken, en in het vierde deel stonden ze er helemaal. Het prachtige gedicht van E.E. Cummings over de liefde completeerde de reis door het heelal. Het stuk liet me ontroerd achter. 

Een geëmotioneerde Jan-Peter neemt de
felicitaties van de dirigent in ontvangst

Tot mijn vreugde kon ik hem persoonlijk feliciteren. Toevallig was ik naast Maya Fridman komen te zitten, en zij rende op hem af voor gelukwensen; ik volgde op een afstandje. J-P was zelf helemaal van de kaart, zeer begrijpelijk dus ik heb hem maar snel met zijn andere bewonderaars gelaten. Thuisgekomen kon ik Eef vragen wat hij ervan vond, want die had aan de radio meegeluisterd. We hebben nog een tijd nagepraat over de rijkdom van J-P's muziek, over de positieve en warme uitstraling die zijn muziek heeft, de verbindende kracht die ervan uitgaat. En hij is nog geen 30! Ik hoop nog lange jaren creativiteit van hem te mogen meemaken.