Schwanengesang

Een geïnspireerd duo met HPH

Wat heerlijk dat het allemaal weer kan, zij het met wat restricties. Zo konden wij vanmiddag naar het concert van Hans Pieter Herman, die de Schwanengesang van Schubert zou gaan uitvoeren met Bas Verheijen aan de vleugel. In het aloude Zeven Linden natuurlijk, waar we via de tuindeuren naar binnen moesten. Dat betekende dat ik meteen de tuin kon bekijken. Tot mijn stomme verbazing liep die tuin achter zeker vijf andere huizen aan de Lagenoord door, en sloeg dan ook nog de hoek om. Het was een enorme tuin, een oase midden in Utrecht, helemaal alleen van de dame die de Zeven Linden bewoont. 

De oude stal die is omgebouwd tot studio of theater, was het toneel voor de opvoering van Hans Pieter. Hij zong als vanouds prachtig, lyrisch en met enorm volume waar de emotie dat vroeg, en juist heel teer en zacht als de muziek en de tekst verinnerlijkten. Het zijn veertien zware stukken, en die had hij al eerder gezongen een uur daarvoor, een hele prestatie. Naderhand heb ik hem nog gefeliciteerd, hij vond het duidelijk leuk om me weer eens te zien. Het loopt niet lekker naar zijn zin met zijn carrière in Nederland, en hij is van plan om weer naar Amerika te gaan om daar wat te 'scoren'. Ik gun hem van harte dat het hem lukt. Het was een heerlijk middag, met een zonnige wandeling door Utrecht voor we vandaar uit naar Wijhe vertrokken. 

Een oase midden in Utrecht

de sluis van de bemuurde Weerd