Het werd weer tijd om eens een gezellige babbel te houden met Theo en Johnny, de twee taaie ouwetjes die altijd zo goed hebben gegeten. Theo houdt nog altijd met overtuiging zijn tuin bij, en hij is al 86 jaar! Vandaag gingen we even langs, gewoon omdat het kan en niet om iets uit zijn tuin te oogsten. We zaten bij een kopje koffie weer ouderwets te kletsen, ook al maken we natuurlijk veel minder mee in deze tijden, er is altijd wel iets te vertellen.
Verder liep ik op de Hessenweg om de winkeltjes te bekijken, met name De Koopman, die altijd zulke lekkere verse dingen heeft van goede kwaliteit. Deze keer had ik niet echt iets nodig en hield ik het bij ongezwavelde abrikozen. Na een heerlijk maaltje deden we nog een ommetje en heb ik weer een boek uitgelezen, deze keer van Frank Westerman, non-fictie over een loverboy op leeftijd die veel ellende heeft achtergelaten. Dit geïllustreerd aan de hand van de boekenkeuze van zijn slachtoffer - hij heeft haar vergiftigd - die duidelijk veranderde sinds ze met hem omging; steeds meer richting overtuigd van zichzelf en minder oog voor een ander. Het was zo iets treurigs, die omvorming. Wel een goed geschreven boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten