Kerststollen brengen

Als bestuurslid heb je de verantwoordelijkheid om waardering te laten blijken voor mensen van de club die het afgelopen jaar zich hebben ingezet. De voorzitter had daarom tien kerststollen gekocht, en ik had de adressen van de mensen opgezocht en voor de kaartjes gezorgd. De helft ervan heb ik vandaag rond gebracht. Eén van de adressen lag tussen Olst en Deventer. Daar ben ik naar toe gaan lopen. Ik had er al rekening mee gehouden dat het buurtbusje niet rijdt. Die kant op was een aardig stuk dat ik nog niet had verkend. Zodra het kon, dook ik het bos in en heb vervolgens een wandeling van 2 uur gemaakt door behoorlijk wat groen. Onderweg miezerde het, maar het ging. Heen liep ik anders dan terug en zo kwam ik ook door het ecodorp in Olst, met al die in de grond geparkeerde ufo's. Zo dicht was ik er nog niet eerder langs geweest, en nu ken ik meteen de snelste weg naar het groen. 

ecowoning

De tweede ronde ging met de bus naar Den Nul. Als ik uitstapte en meteen mijn vrachtje afleverde, kon ik precies de bus terug weer halen. Zo gezegd zo gedaan. Toen ik bij de halte stond echter, maakte de chauffeur geen aanstalten om te stoppen! Hij zat luid mee te schallen met een muziekje. Gelukkig zag hij mij op het laatste nippertje en stopte toch. Zal je meemaken, dat je opnieuw een uur in de regen moet wachten! Hij was zelf wel een beetje geschrokken van zijn onoplettendheid. Maar ja, er zat helemaal niemand in de bus en hij verwachtte ook niemand. Het kwam dus goed, gelukkig.

Daarna ging de laatste ronde, nog net voor het donker zou worden. Op de fiets deze keer, naar het achterland van mijn dorp. Een kwartier heen, een kwartier terug, inmiddels was het wel donker geworden. en had ik het helemaal gehad. Thuis wachtten mij een heerlijk bord soep en de helft van een entrecote uit de droogkast van de slager in Ruurlo. Dat ging er uitstekend in, na zo'n dag buffelen.