Er dreigde een staking van de NS, maar gelukkig werd die op tijd afgeblazen. Wij konden gelukkig naar het Savelsbos. Dat is nu een uitbundig bloeiend gebied, een smalle strook bos met een keur van bloemen zoals witte en gele bosanemoon, akkerhoornbloem, salomonszegel, en zelfs eenbes. Die had ik nog nooit gezien en hier stonden ze, in bloei. We werden er op gewezen door Truus en Twan, die wij daar ontmoetten en met wie we het meteen goed konden vinden. Zij kenden veel planten, en veel gebieden die wij ook kennen waren voor hen bekend. Toen ze ook nog van lekker eten en koken bleken te houden, was het natuurlijk snel voor elkaar; we wisselden wat gegevens uit om contact te blijven houden.
Een lange wandeling was het niet zozeer (14 km) als wel een heel vermoeiende. Het is nogal heuvel op, heuvel af daar, één trap heeft wel 185 treden! De volgende dag voelde ik het behoorlijk in de benen. Toch liepen we ook toen een rondje van 10 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten