Amsterdamse Veld

Ons land kent een aantal prachtige natuurterreinen. Van hieruit zijn ze makkelijk te bereiken: meestal zijn ze niet verder dan anderhalf uur reizen hier vandaan. Het Amsterdamse Veld is er zo één. We hadden besloten om daar vandaag naar toe te gaan. Dat is een deel treinen en een deel bussen, en tot mijn genoegen werden we in Weiteveen vrijwel voor de opgang van het Bargerveen afgezet. Want eerst deden we een stuk Bargerveen. Dat was prachtig, nat en ruig, midden in een open stuk tussen de berkenbosjes hebben we even een boterham gegeten en genoten van de stilte. Maar het Bargerveen is niet zo groot. Je steekt de weg over en dan kom je in het Amsterdamse Veld. Dat is groter, en de paden erdoorheen leiden je eveneens door grote plassen met rietpollen en vergezichten van een waterlandschap. Veel watervogels waren er niet; daarvoor is het gebied te schraal. Er zwemmen bijvoorbeeld geen vissen, en ook insecten hebben we niet gezien. Des te mooier waren de zaadschietende rietpluimen, het veenpluis en een enkel hoekje met omgevallen berken in een plas. De zestien kilometer die ik had uitgezet schoten voorbij. Bij de bushalte van Zwartemeer aangekomen zag ik de bus al aankomen, maar in de verkeerde richting. Nu was er daarna niet veel meer, Nederland houdt daar zo'n beetje op, dus de andere kant zou niet lang op zich laten wachten. Eef hield de bus aan en inderdaad, even verderop zou de chauffeuse draaien. We mochten er al vast in, want het was nogal koud geworden. Keurig op tijd kwamen we in Emmen en reden naar huis waar een lekker bakje KK (kant en klaar) op ons stond te wachten. Laat dat nou het restje chutney zijn waar we vorige week zo naar zochten! Het ging erin als koek, samen met mijn heerlijke gebraden wildernisvlees.