Muziek

foeilelijk speldje

 Deze week heb ik weer veel geluisterd naar mij nog onbekende componisten. Bijvoorbeeld:

Klas Torstensson, A Cycle of the North - ook hier hoor je het ijs tinkelen, en de koude wind voel je. Veel expressie, boeiende samenklanken.

Mompou, Musica Callada - inderdaad 'muziek die de mond houdt', stille taferelen, heerlijke sferen.

Bert Visman - Aan Iedereen - niet mijn soort muziek, lijkt op Huub Oosterhuis, van die brave reliklassiek, met weinig modulatie maar geen minimal music. Tot mijn verrassing had hij dit koorwerk gecentreerd rond het gedicht Een Sneeuw van J.H.Leopold; dat heb ik ook op muziek gezet, maar heel anders. Ik vond zijn 'Noach' wel aardig trouwens, maar ook niet spectaculair.

Stravinsky, Sacre du Printemps - Anne-Maartje zei dat als ze geen inspiratie meer heeft, altijd naar de Sacre gaat luisteren omdat er zoveel in zit. Moet ik ook vaker doen.

Calliope Tsoupaki, Mariken in de Tuin der Lusten - ook bij tweede keer bekijken een krachtige opera, mooie lijnen, indringende neo-middeleeuwse muziek. Bijzonder dat ze de Mariken laat spelen door een actrice, die schreeuwt, fluistert, snikt, maar niet zingt. Dat doen de anderen. De val van Mariken uit de lucht, neergegooid door Moenen, blijft spectaculair. Ik herinner me het einde anders dan deze registratie. Hier is een oude vrouw in de ketenen, in de live uitvoering was het Mariken zelf, oud geschminkt maar weer jong toen ze stierf. 

Verder heb ik zitten knutselen aan De Vogel, van Ida Gerhardt en het is gelukt: het duet dat ik ervan heb gemaakt, is af. 

Het speldje op de foto, met Beatrix en Claus, is uit mijn oude verzameling speldjes. Op zolder heb ik er nog een restant van liggen. Kwam dat even goed uit: hier prik ik tegenwoordig mijn eitjes mee aan, bij het koken. De kopspeld trok te snel krom onder dat prikgeweld. Komt die oude hobby toch nog van pas.