Aan de andere kant van de IJssel

Onder zware regenluchten ging ik op pad. Het geluk was aan mij zij: hoe donker de luchten ook waren, de regen viel ergens anders. Ik kwam meteen in gebieden met mooie namen als Tichelerwaard en Rammelwaard, maar heb geen haas gezien. Wel kwam ik langs een nat gebied met naast zwanen ook kieviten, grutto's en een mij onbekend vogeltje met bruine stippen en strepen op de borst zoals een lijster, maar niet groter dan een mus. Langs de IJssel zoefden de wieken van de witte windmolens. Het pad was een fietspad, maar geheel verlaten. Op zeker moment kon ik de waard inlopen, door over een hekje te klimmen, dat mocht daar. Tot aan een klein strandje aan de IJssel ben ik doorgelopen, een prachtig verlaten gebied met mooie roze akkerwindes op de grond, en allerlei vriendelijk wuivend spul. In de verre verte niets anders dan natuur te zien.

Oude electriciteitscentrale

Ik had niet zo heel veel aansporing nodig vandaag - wel een beetje - maar toen ik las dat de trein vanuit hier weer doorrijdt naar het zuiden, stapte ik op om een wandeling te maken in Zutphen. Ik had uitgegoogeld dat je vanuit Zutphen in een uurtje of twee naar station Empe kunt lopen, dwars door de uiterwaarden aan de westkant van de IJssel. Dat stuk kende ik nog niet, op een klein raakvlak na: het komt langs de route naar de jager in Wilp. Maar het begin is helemaal nieuw voor mij.


Het pad dat ik was ingeslagen was een éénrichtingpad, dus ik moest weer terug. Verder doorlopend kwam ik langs een nieuw prachtgebied, veel plassen en geboomte met paarden ertussen. Een enkele boerderij was aan een geprivilegieerde toegevallen, en dan bedoel ik echt een enkele. Midden in een natuurgebied. In de verte zag ik tenslotte Voorst schemeren, de kerktoren priemde waarschuwende de lucht in. Daar besloot ik om nog een klein pad te volgen. Dat bleek een stukje van het pad naar de jager te zijn... Daarachter school nog een wat grotere plas, aan de overkant van de autoweg, en die rondde ik erbij. Dat was niet verkeerd, het had een paar schitterende uitzichten voor me in petto. Maar daarna was de pret over. Net toen ik weer een klein pad wilde pakken, begon het te hozen. Ik zag er dus van af en liep 'lineaal rectaal' naar de trein. Die vertrok binnen 10 minuten, en in de volgende trein heb ik mijn boek uitgelezen.

Hier donker, daar licht