Lees- en kijkvoer

Drie boeken heb ik vorige week gelezen:
1 - Rinkeldekink, van Martine Bijl. Een helder en lieflijk boekje, zoals zij overkwam, over een vreselijk onderwerp namelijk haar verlies van zichzelf na een hersenbloeding. Het lijkt of ze het zo uit haar mouw schudt, zonder zelfmedelijden en to the point. Maar als je de inhoud leest, is dat geenszins het geval. Een knap verslag van een trieste ontknoping van haar leven. Het is namelijk waar gebeurd.
2 - De tweede slaap, van Richard Harris. Van hem had ik al de Cicero cyclus gelezen, heel informatief. Maar dit boek is een na-de-klap verhaal dat helaas geen pointe heeft; het beschrijft alleen de veranderde maatschappij van na die klap, niet hoe het is gekomen en hoe de nieuwe structuur is ontstaan. Wel krijg je een beeld van alweer de kerk die cohesie heeft gegeven, en nu dan ook nieuwe onderdrukking. Ik heb betere SciFi gelezen. En verder
3 - Kritiek der Criminele Rede, door Michael Gregorio. Dat is een echtpaar, hij doceert Engels en zij is filosofe. Het beschrijft het proces van iemand zonder ervaring met misdaad, die leert om logisch na te denken en te vertrouwen op de reden ipv op bijgeloof. Een voormalig adept van Immanuel Kant is op diens verzoek hij rechten gaan studeren, en Kant heeft hem nu laten roepen om een serie moorden op te lossen. Tegelijk moet hij daarmee de confrontatie met zijn eigen verleden, en zijn zwarte kant aan. Tot zijn afgrijzen vindt hij ook een zwarte kant aan Kant. Maar hij lost alles op, op een bevredigende manier die niet gekunsteld is. En uiteindelijk laat ook zijn verleden hem met rust. Geen filosofieboek; wel mooi.

De stream van de NOB met het ballet van Ted Brandsen heb ik aangezet, en ik moet zeggen dat dat prachtige mannenlijf van de danser een lust voor het oog is. Maar als hij voor de tigste keer zijn benen recht voor en achter zet en zijn lijf en armen helemaal naar achter buigt, in een gestileerde pose, dan denk ik toch: Ken ik dat niet ergens van. Dus het hele uur heb ik niet afgekeken.

Ik heb een intrigerende film van een zekere Meric Artac (met 2 x cedille) bekeken, die in het kader van Dag in de Branding is gemaakt. Duurde ruim een half uur en gaf veel spanning aan, met verspringende beelden tussen de rustiger plaatjes door. Een soort zwerver loopt door een soort verlaten fabriek. Kille, verontrustende beelden met metaal en omgevallen stoelen.

Met Jan-Peter de Graaff had ik vandaag contact, hij had een herinnering aan zijn eerste opera gepost, en die wilde ik graag zien. All Rise! heet die opera. Hij gaf me een link; een privé-gunst dus die zet ik hier niet bij. Ik heb gekeken en was onder de indruk van de volwassenheid van alle deelnemers. Acht zangers, 30 instrumentalisten, kostuums voor de gelegenheid en een lange lijn in de muziek. Die blijft spannend; er zijn ook grappen in verwerkt zodat het spontaan blijft. Het einde is heel verstild en nadenkend. Bijzonder, en daarbij: Jan-Peter was toen pas 24 jaar.

Als klap op de vuurpijl zag ik de Ted-talk met Craig Venter over DNA in de zee.  Eef had die doorgegeven nadat hij mijn tip over Zach Bush had bekeken. In die Ted-talk passeert in een razende vaart, en met een onderkoelde presentatie, de toekomst van de mensheid. De heel nabije toekomst van de mensheid, als ik dat zo mag interpreteren. De implicaties zijn enorm, en dat vertelt hij je in één kwartier. Die moet ik opnieuw bekijken, er zit zoveel in.

Vandaag weer 12 km gelopen, deze keer vanuit Deventer, met een bezoek aan Jan de Jager. Via een mooi nieuw pad, je kunt telkens iets nieuws proberen in deze oostelijke provincies.