Via de sociale media was mij het adres van de Waddenvarkens doorgekomen: Schipborg. Nu weet u natuurlijk dat Schipborg iets ten noorden van het onvolprezen Balloërveld ligt. Niet? Dan wordt dat tijd, want het Balloërveld - dat ik nog niet kende - blijkt een paradijselijk gebied te zijn. Als je niet hoeft te denken aan eten en drinken dan, want het is puur zandgebied. Je waant je er in de duinen, met nergens de zee. Wel is er overal heide langs de paden. Het oog kan zien tot in de verre verte, een heerlijk gevoel. Het was een koele maar droge en redelijk heldere dag, weliswaar zonder zon maar toch helder. Vanaf Rolde liepen we direct het veld op en vielen van de ene verbazing in de andere. Wat een gebied, dat we dat nog niet hadden ontdekt! Nu heeft Eef mogelijk wel tijdens zijn diensttijd eens op het Balloërveld gebanjerd, maar dat waren toch vage herinneringen. Dit gebied strekte zich in zijn volle pracht voor ons uit.
Halverwege troffen we een ander wandelend stel. Hij wilde op termijn een zelfvoorzienende levenswijze gaan uitoefenen; zij sprak Spaans. Dus waren ze zich aan het oriënteren op Noord-Spanje. Ik wens hun veel succes toe en wie weet, kom ik ze nog een tegen op de sociale media. Na een paar uur verder lopen kwamen we bij de varkensboer. Maar dat bleek iets anders te liggen dan gedacht. Het was een wederverkoper van de boer, die in Uithuizen zijn boerderij en in Uithuizermeeden zijn slagerij heeft. Dat wordt dus een keer op naar het hoge noorden. Wel kon ik er een heerlijk stuk vlees kopen. En ook Eef kocht iets, terwijl hij zich zo had voorgenomen dat niet te doen.
Inderdaad heb ik een keer veldoefening moeten doen in het Balloërveld tijdens mijn militaire diensttijd; januari 1974 - februari 1974. Was een zeer warme januarimaand, zij het niet zo warm als afgelopen januari, maar goed uit te houden in een tent.
BeantwoordenVerwijderenWas een heerlijke wandeldag maatje!