Voor mij heeft 't Joppe een magische klank. Dit gat in Salland, een vlek aan een paar lange donkere straten, heb ik als kind met mijn ouders bezocht omdat daar het huis stond van oma Berg. Oma Berg was geen eigen oma, maar wel een heel echte onvervalst lieve oma. Zij was de moeder van een collega verpleegster uit de opleiding van mijn moeder, en zowel moeder als dochter heetten Roos.
 |
| In de verte een hertje, bos te 't Joppe |
Een lieve naam dus ook, met prettige associaties. Het huis was van donkere stenen gebouwd, en je kwam er binnen langs een stenen trap van misschien drie, vier treden. Daar stond je op een betegeld voorportaal, niet zo groot, dat overhuifd was met een uitbouw die op de pilaren bij de traptreden steunde. De houten deur zwaaide welkom open en daar stond ze dan, die lieve oma met haar witte haar. Hoe het er binnen uitzag, dat weet ik niet meer, ook niet of er een oprit was voor de auto. Wel weet ik dat ik bij het donker worden mocht helpen om een schoteltje melk buiten te zetten, onderaan de trap, voor de egeltjes. Dan hield ik heel erg van oma Berg.
Bijna heel 't Joppe heb ik doorzocht maar helaas, ik kon het huis niet vinden. Misschien weet nog een oude bewoner iets over haar. Dan moet ik er snel weer heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten