Het werd weer tijd voor een opera. Vier van mijn kennissen tegelijk in één produktie, dat is pas leuk. Dat kon vandaag, want de Toverfluit van Mozart werd uitgevoerd in Den Bosch door Opera Zuid. Een verkorte versie, zodat we op tijd thuis zouden kunnen zijn. Want helaas was het me ontgaan dat ze ook in Utrecht hadden gespeeld, maar ach, die zaal is niet zo goed qua akoestiek. Dus werd het Den Bosch. We werden vergast op een eigenaardige enscenering. De regisseur (v) is duidelijk nog niet op haar top. Ze begon met citaten van Simone de Beauvoir, om aan te geven dat de mannelijke vooringenomenheid die toch wel uit Mozarts stuk doorklinkt, wat haar betreft niet mocht worden aangenomen als enige waarheid. Er is ook het vrouwelijke perspectief. Die werd zichtbaar in de kooien waar alle hoofdrolspelers op het toneel werden gereden. Althans, dat denk ik dan maar, want het was me allemaal niet helder. Ook waren de kostuums overduidelijk karikaturen van mannelijke en vrouwelijke beelden.
Billen, borsten, spieren, dikke stukken in het kruis van de heren. Hoe je het ook wendt of keert, de Toverfluit blijft een onbegrijpelijk stuk met prachtige muziek, en daar heb ik dan ook van genoten. Voor mij was de held toch weer Michael Wilmering, die naast geweldig zingen ook nog een fantastisch kan acteren. Ik zeg niets ten nadele van de andere spelers, iedereen zong de sterren van de hemel behalve in mijn oren degene die de rol van Sarastro zong. Mogelijk kwam het ook door de atmosfeer in de zaal, een beetje knetterig. Maar na het applaus konden we snel de jassen veroveren en naar de trein. Het werd al met al toch nog 0100 uur voor ik in bed lag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten