Afgestoft

Maandag begon relaxed, hoewel het niet echt uitslapen was. Voor mijn doen was het vroeg genoeg. Na een rustig ontbijt ben ik daarom aan het sporten gegaan, want morgen zal het niet lukken. Tegen elven was dat programma gedaan, inclusief douchen en schone kleren. Daarna heb ik lekker liggen zonnen; het was hier warm en droog, anders dan in het westen. Maar na de lunch deed ik wat ik me had voorgenomen: ik ging mijn muziekstukken afstoffen, dwz ik ging ze doorspelen en de juiste versie op de juiste plek zetten. Want ja, daar had ik voor het eerst weer zin in. Het is wel gek om te merken dat je in de loop van de tijd andere inzichten blijkt te hebben over je stukken. Ook nu vond ik toch weer wat nootjes die verkeerd stonden, of die er helemaal niet stonden en wel hadden moeten staan. Maar over een paar liederen en dan met name Holland, Wimmbachklamm en Verval ben ik echt tevreden. Het is weinig maar beter iets dan niets! 

Verder heb ik me gestort op het boek van Mary L. Trump. Zij geeft een visie op haar oom. Ze schrijft dat het een psycho-analytische visie is en dat zou zij mogen zeggen, want ze is PhD in de ontwikkelings-psychologie en psychopathologie. Toch begrijp ik degenen die haar boek een wraakboek noemen. Ze heeft afstand genomen, maar erg wetenschappelijk onderbouwd is het niet, althans ze geeft geen uitleg over hoe ze tot haar conclusies is gekomen. Maar die liegen er niet om. Sociopathisch, leugenachtig, een baken van onkunde, morbide behoefte aan erkenning en dat is nog maar een klein deel van haar verhaal. Zowel karaktertechnisch als qua ontwikkeling zet ze haar oom neer als problematisch. En ook geeft ze een inkijk in de financiën: the Don heeft volgens haar in zijn hele leven nog niet 1 dollar zelf verdiend, hij is gefaciliteerd door zijn vader die er blijkbaar lol in had om een PR middel van hem te maken. Daar had de oude Fred geld voor over, veel geld, maar die was ook goed in het creëren van winst (op een niet altijd frisse manier) terwijl zoonlief alleen kon uitgeven. 

Wat mij vooral bezighoudt in dit verhaal is de vraag, hoe alle omstanders er blijvend in mee zijn gegaan. Want banken hebben geld gefourneerd, opdrachten zijn niet betaald zonder dat er noemenswaard werd geklaagd, en ook nu zie je de massa mensen die elke drol die hun president draait, fantastisch vinden. Of hij aantoonbaar liegt, verdraait, verzwijgt, koeioneert of pruilt, het is allemaal even geweldig. Hoe doet hij dat? en waarom laat iedereen het gebeuren? Ook nu nog hoor je hoogstens wat verzuchtingen van 'straks, bij de verkiezingen...' maar echt protest hoor ik niet. Ik ga er Elias Canetti op afstoffen, Massa en Macht. Eens zien waar ik dat heb liggen.