Het Smelt

Ook vandaag geen lange post. Veel meer dan opkrabbelen heb ik niet gedaan. Ik blijf nog heel wankel, maar kon vandaag wel naar mijn eigen huis. Daar heb ik het restant capucijners gedopt, en het boek Het Smelt van Lize Spit uitgelezen. Een machtig boek, in veel opzichten. In elk geval zowel qua taal als qua inhoud ligt het zwaar op de maag, terwijl het toch uitnodigt om door te blijven lezen, 480 bladzijden lang. Spit is docent creatief schrijven, en dat kan ze. Tot op het eind van het verhaal weet je niet waar het naar toe gaat. Het is allemaal geschreven met een gevoel voor detail dat je niet vaak tegenkomt. Verder lijkt ze te putten uit een ervaring die verder gaat dan haar nog korte leven. Haar vergelijkingen zijn onnavolgbaar, elke keer weet ze weer nieuwe invalshoeken te vinden. Een heel bijzonder boek, haar eerste, en het gaat ook worden verfilmd.