Het boek De Bourgondiërs van Bart van Loo wordt steeds boeiender, vind ik. Vandaag las ik over de hoogtijdagen van Filips de Stoute, die zo naam had gemaakt met zijn ridderlijke optreden in de mislukte slag bij Crécy - iets wat zijn zoon Jan zonder Vrees zou overdoen bij Novipolis, eveneens een grote mislukking. Lering trokken ze niet zo uit hun domme beslissingen in de strijd, als laatste van de bewonderaars van de riddereer. Maar de Bourgondiërs wisten overal goed PR-avant-la-lettre van te maken.
Filips was een big spender, niet alleen aan kleding, eten en reizen, maar ook aan kunsten en religie. Wat die kunsten betreft, de hoogtijdagen van Filips vielen zo in de tijd dat zoon Jan op kruistocht werd gestuurd. Pa was toen Champmol aan het uitbouwen, het complex van een kartuizer klooster dat hij had gesticht om ooit als zijn laatste rustplaats en mausoleum te dienen. Wij spreken over de jaren van eind 1300. In die tijd had Filips een grote groep kunstenaars om zich heen verzameld die nog altijd bekend en beroemd zijn, zoals Sluter en Maelwael. Deze Sluter heeft in die tijd de prachtige Mozesput gemaakt. Het was de sokkel voor een manshoog gouden kruisbeeld, met daaraan een Christus met trekken van Filips, en het wapenschild van Bourgondië. Foei! dat was wel erg ijdel van die Stoute. Het Christusbeeld is er niet meer, maar wel de sokkel. En die is grandioos. Kijk maar eens op bijv. http://foto.anneliesvanzwol.nl/frankrijk/bourgondie2.html of op https://alchetron.com/Champmol#demo
Mozes, David, Jeremia, Zacharia, Daniël en Jesaja staan er naast elkaar, elk herkenbaar aan een eigen attribuut, maar vooral indrukwekkend vanwege de heel individuele expressie in de gezichten en gebaren. Daar staan geen idealen, maar echte mensen, tussen aarde en hemel begeleid door engelen.
Alleen al met deze kunstwerken hebben de Bourgondiërs een onvergetelijke gift aan de mensheid gedaan.
Daar kunnen de soli voor resp. fagot en dwarsfluit die ik vandaag als huiswerk schreef, niet tegenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten