Na de opening van de dichtader gisteren was er geen houden meer aan. Eef en ik liepen jolig door de bossen en bedachten de ene flauwekul na de andere. Uiteindelijk had ik een limerick over schoppen en één over klaveren gemaakt, dus nu moesten natuurlijk ook de harten, de ruiten en sans aan de beurt komen. Deze keer gaf Eef de aftrap met een briljante tweede zin "die speelde parmantig vijf ruiten". Na wat gelach en wat geschaaf kwam het volgende eruit:
Zeg, ken je die man uit Drempt-Buiten?
die speelde parmantig Vijf Ruiten
maar o wat een strop,
zijn maat had geen pop.
Naar dat droomcontract kon hij wel fluiten.
Een limerick hoort qualitate qua schunnig te zijn, maar dat kun je op een bridgeweekend jammer genoeg niet maken. Het beste alternatief is dan een drama, en dat is hier toch wel gelukt! Wij waren gepast trots.
De harten had ik niet helemaal juist behandeld, maar bij nader inzien moet ie luiden:
Een rodelaar uit Garmisch-Parten
viel in bij het bridge. 13 harten!
Zijn contract had geen kans
want hij wilde naar sans
en keek vreemd toen ze daar niet mee startten.
Verder hebben we die dag heerlijk gelopen door de bossen. 's Avonds weer leuk gebridged, niet goed gescoord maar wel gezellig gespeeld. Er zaten een paar bijzondere mensen in de groep. Vooral het bijna 90-jarige boerenpaar uit Dokkum was bijzonder. Ze waren naar Epe gekomen op de fiets! en bridgen ons onder tafel. We genoten van zijn verhalen over vroeger, hoe hij met de modderschuit door Groningen punterde, en over zijn veeboerderij. Eef gaat binnenkort een keer bij hen langs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten