Aardige chauffeur

Deze is voor Eef

Ook nu weer liep de ochtend al snel tegen het klokje van twaalf aan. Maar iets voor die tijd was ik toch wel op pad. Nog even langs De Koopman, de boekwinkel, het snoepwinkeltje, en toen nam ik de bus naar het station. Van daaruit al lezend kwam ik in Zwolle, waar wegens werkzaamheden geen trein verder reed. Ik was van plan om met de lijnbus naar Windesheim te gaan en daar naar huis te lopen, maar er vielen zulke pittige buien uit de lucht, en vaak, dat me dat met zo'n zware rugzak niet een goed idee leek. Ik stapte in de NS bus, als enige naar mijn dorp. "Dat kapje" mocht wel af van de chauffeur. We praatten gezellig over de voordelen van treinen t.o.v. autorijden en andersom, en over hoe de vrolijkheid bij de mensen er een beetje uit lijkt te zijn. Wel, niet bij deze meneer, die na zijn pensioen als invaller graag nog eens een ritje deed en die het leuk vond om onder de mensen te zijn.
Thuis maakte ik mijn eigen boerenkool en ik vond nog een worst in de vriezer.