Ballet en opera

Marjorie is vandaag jarig! dus ik belde en zong een verjaardagslied door de telefoon (soms doet ie het). Ze moest er wel om lachen, daar in haar ziekenhuisbed en vertelde dat ze gisteravond naar het ballet Frida (Kahlo, NOB Amsterdam) is geweest. Blijkbaar is het mogelijk om dit soort uitjes nog vanuit het ziekenhuis te maken. Dat maakt me erg blij voor haar. Ze maakt er wat van, leeft uitbundig waar ze maar kan, ik vind het bewonderenswaardig.

de opera in Zwolle

Herders en Orfeo in het veld, met gazen doek

Maar ballet is niet iets voor mij; ik houd meer van opera. Vanavond waren Eef en ik daarom naar Zwolle, naar de Orfeo van de Nationale Reisopera die zulke geweldige recensies heeft gekregen. Terecht, vond ik. De muziek was prachtig verzorgd, met antieke instrumenten in een kleine setting wat het iets intiems geeft. De bühne was kaal; het waren de mensen die het spektakel droegen, de zangers en de dansers samen. Een enkel doek op het toneel, en een zilverig gazen doek boven het toneel, dat waren de attributen, meer niet. Het deed me een beetje aan Cirque du Soleil denken. De acrobatiek van de dansers in hun fantasievolle kostuums met groot smokwerk droeg bij aan de stemmige sfeer van het klassieke stuk van Monteverdi. Telkens rees er een zanger op tussen de dansers vandaan; dansen konden ze dus ook nog. Wat een kunstenaars. Het sobere geheel liet me zien hoe het voor de zoekers naar de muziekstijl van de klassieke tijd
geweest moet zijn om zich daarin te verplaatsen. Je zou dus zeggen dat het Renaissance moet heten - maar daarvoor kwam de muziek te laat mee met die stroming; het wordt vanaf Monteverdi Barok genoemd. Het verhaal van Orfeo is bekend. Een paar prachtige rollen waren Plutone en Caronte. Persoonlijk was ik onder de indruk van de stem van Apollo, Lawrence Kilsby, een tenor.
De zaal was verrassend prettig. We moesten een beetje ellebogenwerken om bij de jassen te komen, maar we waren ruim op tijd terug in Wijhe.