Oma gaat naar Oss

Het was helemaal niet zo slecht weer vandaag. Maar ik stapte toch in de trein, deze keer naar Oss, op bezoek bij Mariska en de twee kleine meiden. Eef stond me al op te wachten op het station daar, we namen snel de bus naar Heesch en daar werden we heel hartelijk ontvangen. Guusje was al of nog thuis, Lieva zat nog op school. Op het consultatiebureau had Guusje een prik gekregen, en ze had niet gehuild! Au! had ze geroepen, dat doet pijn hoor! en toen kreeg ze een high five van de prikster.
Mariska liet ons proeven van haar baksels, een abrikozenbrood zonder suiker, erg lekker, en ook witbrood met noten. Het inspireert haar blijkbaar dat haar ouwe vader zo graag brood bakt, en dan nog notenbrood. Het wordt de laatste tijd wel wat erg zoet; Eef heeft beloofd om het wat minder zoet te maken. We babbelden over haar plannen voor de komende tijd. Over haar opleiding, en over hoe het de meisjes vergaat hier in de nieuwe omgeving. Het huis is zoveel ruimer dan wat ze hadden, en Guusje liet vol trots haar slaapkamer aan oma zien. Toen nam ik haar in de brandweergreep en droeg haar weer naar beneden. 'Je bent toch geen brandweerman' zo riep ze half verontwaardigd. Maar ik kon haar naar waarheid meedelen dat ik vroeger een brandweermeisje ben geweest! Ik heb zelfs de slangen uitgerold en mee helpen blussen bij de wedstrijden die in Zuid-Holland werden gehouden. Mijn oudere zus en ik waren de eerste twee meisjes ooit binnen de brandweer. Uiteraard de vrijwillige brandweer. Ik heb wat vlammen van vlakbij mogen zien, jaja. En daar heb ik ook de brandweergreep geleerd waar ik Guusje in mee naar beneden nam. Een wel heel erg licht vrachtje...
Lieva kwam kort daarna uit school en ik ging mee ophalen. Haar gezichtje lichtte helemaal op toen ze me zag. Ze was bang geweest dat opa en oma niet meer verliefd waren, omdat ik ben verhuisd. Maar nu zag ze dat dat wel in orde was.

Opa er zit poep op je hoofd! je moet wat ondergaan als opa 👹

Na drieën gingen we er vandoor. In De Bilt moest Eef naar een vergadering, en ik schoof tot mijn grote plezier aan bij Debbie, die voor deze gelegenheid de martelmatjes had bedacht. Zweten en puffen dus. Haar kan ik toch niet missen hoor, dus ik zal proberen om eens in de maand te gaan.