Met alle drukte vergeet ik gewoon dat er ook nog geblogd moet worden. Je zou zeggen dat er wat lucht moest zijn, nu de trip naar Krakau is uitgevallen. Maar die luchtgaatjes worden volledig opgevuld door mijn verhuisplannen en de jaarlijkse bazaar van de WVT. Dit jaar komt die werkelijk als geroepen. Uit alle hoeken en gaten haal ik spullen die ik in geen eeuwigheid meer heb gezien of tevoorschijn gehaald, ik overweeg wat er mee te doen en meestal is dat: naar de bazaar. Dat is 100 keer minder katterig dan weggooien, want er is al afval genoeg en als mensen nog iets denken te hebben aan wat ik wegdoe, scheelt dat weer. Het eerste deel van mijn opruiming betreft vooral boeken en mensen, het lijken wel 100 kilo te zijn. Tassen vol, een fiets die bijna omvalt, stapels en stapels die ik tevreden op de karren bij de WVT neerleg. Maar ook een pot Gimborn inkt, altijd trouw bewaard voor niets; een elektronisch orgel waarvan ik zelfs niet meer wist dat ik het had; stapels en stapels lappen stof, ooit bedoeld voor het maken van kleding; spellen, stoelen en ga zo maar door. Het is een merkwaardig fenomeen dat mij gebeurt, en van een afstandje kijk ik met verwondering naar mezelf.
Omdat Krakau afgezegd is, had Eef het plan opgevat om uit eten te gaan bij Moeke in Hollandsche Rading, een plek die hem door zijn nicht (fijnproever, hoe kan het anders) was aangeraden. En inderdaad, het smaakt uitstekend, ik had tartaar vooraf en daarna zeebaars en Eef had de entrecote met eendenlever. Ook de wijn was uitstekend maar vooral, de ambiance was buitengewoon gezellig en gemoedelijk. Het was ook heerlijk om weer eens het reisgevoel te hebben dat ik altijd heb als we in het buitenland uit eten gaan. Maar dan in eigen land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten