Na een rustig bakje koffie rijd ik naar de makelaar om hem te vertellen dat ik het bod zonder verdere onderhandelingen accepteer. Er moet gewoon teveel gedaan worden in mijn huis, er zullen niet veel meer kopers komen. Deze wil de badkamer en keuken meteen vernieuwen, en misschien de voorkamer uitbouwen. En dan is er nog de verwarming met gaskachels, wie wil dat nog. Kortom, ik accepteer, om tien voor elf. Met een goed gevoel.
 |
| Het dak ligt op straat |
Dan naar Millingen. Op weg naar de bus moet ik over het dak van de nieuwbouw bij mij achter stappen. Dit pre-fab onderdeel ligt klaar om door de grote kraan te worden opgehesen. Ik maak er een foto van. De kraandrijver grapt dat dat 5 euro kost. Het is in elk geval een bijzonder gezicht, misschien is dat wel iets waard.
Na een rustige rit komen we met redelijk weer aan bij het hotel. Een doorsnee hotel, met een kleine kamer, verder wel voldoende. We maken kennis met de medespelers en Steef en Marian, de begeleiders, die we al eerder troffen. Dan het diner. Dat is slecht. Een ronduit smerig stuk industrievarken dat ik niet weg krijg, laat ik geheel tegen mijn gewoonte in liggen. De groentes bestaan uit Johma kledder, jakkes. Het personeel zwermt in grote getale om ons heen. Het zijn slungelige jongelui die totaal niet begrijpen wat dienstverlening in de horeca betekent. Ze schuiven je bord voor je langs, serveren drankjes in ongepaste glazen, lijken wel te struikelen over hun eigen voeten, en blijken nauwelijks te kunnen schrijven. Hilarisch. En dan zo'n hele kudde daarvan. Maar leuk is wel dat de hoteleigenaar in eigen persoon voorafgaand aan het serveren om een momentje stilte komt vragen. Daarna gaan we bridgen, het zijn leuke spellen, we komen uit op de derde plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten