Buurman Roel vindt die quarantaine net zo vervelend als wij, hij is ook een buitenman. Hij heeft wel het excuus van zijn honden en gaat dus elke dag even om. Vandaag (of was het gisteren?) had hij ons uitgenodigd voor een wat langer stuk, een uurtje of twee, zonder honden. Met zijn drieën mag nog net, dus vrolijk gingen we op pad. Hij zou ons een pad richting Heino laten zien. Wat moesten we lachen; dat hadden we gisteren nog gelopen, het is zo'n beetje het enige pad dat het dorp uit leidt. Maar mooi is het wel, en we kwamen dus weer bij de Elshof. Roel wilde daar keren, maar legde wel uit dat het vervolg daar in de richting van Heino een heel mooi stuk is. Dat gaan we dus een andere keer vervolgen.
Nu keerden we toch maar om. Roel bleek een intensieve causeur, en vertelde ons van alles o.a. over de geschiedenis van Wijhe en de Krijtenberg, de wijk waar we wonen. De plaatselijke baron hier had een havezathe, de Gelre, en had die net afgebroken om er een heus kasteel te bouwen toen de Russische spoorlijnen over de kop gingen en hij al zijn aandelen als behang kon gaan gebruiken. De familie heeft de catastrofe financieel niet overleefd, en hij moest het goed overdragen aan een andere adellijke pief met iets meer geluk. Maar van een kasteel is het niet meer gekomen, in de zichtlijn langs het opzienershuisje zie je nu alleen de kerk van Wijhe. Roel noemde zijn huis consequent een landhuis. Dan is dat van mij ook een landhuis, dat geeft weer een heel ander beeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten