Vanochtend was het al heel wat later dan gisteren dat Eef zijn oogjes open deed. Ik had al thee en koffie gezet en we zaten een poosje gezellig te babbelen. Maar daarna moest er toch gelopen worden, en we deden hetzelfde rondje als wat ik gisteren deed, met een wat grotere lus eraan vast.
In die lus zat een boerderij met prachtige MRIJ koeien, nog met horens, op stal. Ik hoorde de radio en probeerde te kijken of de boer er was; misschien verkocht hij melk? maar er was geen boer. En je gaat ook niet aanbellen op zo'n dag. We liepen dus door, maar dat kwam op niks uit en we keerden om. Ik probeerde het opnieuw bij de boer en jawel, de boerin kwam woedend uit huis stuiven om me weg te jagen. Ze had nog net geen bezem in de hand. De boer was er ook bij gekomen, en ik legde uit dat we altijd boerenmelk hebben, en dan ook nog van MRIJ koeien. Daarop ontdooide hij, maar helaas hij verkocht geen melk. Eef heeft nog een poosje met hem staan babbelen, het ijs was gebroken en deze zomer gaan we vast nog eens langs.
Het is niet leuk om te merken dat de medemens chagrijniger wordt en wantrouwiger, in deze crisistijd. Toch vermoed ik dat we het laatste daarvan nog niet hebben gezien. We moeten het samen doen, is het adagio van hogerhand, maar juist dat samenzijn mag niet meer en je merkt wat een impact dat heeft op de mensen. Bovendien heerst de angst, het verstand zit in Den Haag althans dat hoop ik dan maar. Gewone mensen kunnen dit helemaal niet hebben. Als het langer gaat duren, gaan we minder prettige gevolgen voor de omgang met elkaar meemaken. En de economie? die hoeft voor mij niet te groeien, maar nu zijn er wel erg weinig mensen die haar nog draaiende houden. Wordt vervolgd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten