Het nieuwe beleid van de regering

Deze woensdag zouden mijn fitnessspullen arriveren, maar er bleek een misverstand te zijn. Ze komen pas morgen. Niet getreurd, ik was toch al van plan om mijn oefeningen te doen. Omdat ik bij de tweede proefles, in Zwolle, gewoonweg een lelijke blessure heb opgelopen, ga ik het maar zelf doen, natuurlijk met Debbie in mijn achterhoofd. Wat is dat een gemis; dat had ik tevoren niet kunnen bedenken, ik moet wel elke maand naar haar toe. Tot die tijd - nu gaat het al helemaal niet, met al die verboden vanwege het corona virus - doe ik het zelf. Dus om half een ging ik naar mijn 'sportkamer' en stelde me op voor de spiegel. Ik probeerde zoveel mogelijk de oefeningen te doen die ik me van Debbie herinner, maar o wat is dat lastig. Ze is echt een vakvrouw, en ik schutter maar wat oefeningen aan elkaar. Die ik ken, doe ik wel goed hoor, de techniek heb ik wel meegekregen. Een vol uur lang kon ik mezelf bezighouden en dat voelde achteraf echt heerlijk.

Toen wilde ik er wel even uit, en ook moesten er nog wat boodschappen worden gedaan. Na dat ritje boog ik af naar de oever van de IJssel, want die staat momenteel buitengewoon hoog. Het pad achter de zomerdijk is zelfs overstroomd. Het was een imposant gezicht. Aan Martijn epte ik toen maar dat het nieuwe beleid van de regering is, om het virus te verdrinken.

Remy aan de harp

's Avonds was er een live stream op Facebook van Remy van Kesteren. Aan schoondochter Jessica, die zelf wel aardig harp speelt, gaf ik dat door en zo zaten we samen, hoewel ver uit elkaar, naar het harpspel te kijken. Gezellig, zoiets!