Grootmoeders oorbel

Grootmoeders oorbel, of fazantenbes, of Leycesteria (die heb je in verschillende soorten), die wil ik in mijn tuin. Alleen al vanwege het lieflijke zicht op de waterval van donkerrode en witte bloemetjes in de lente. Ook al vanwege de aantrekkingskracht die deze plant heeft op een veelheid aan insecten. En last but not least, omdat in de herfst een vracht aan overheerlijke bessen vraagt om geplukt te worden, zodat ik er heerlijke jam van kan maken. Maar de eerste leverancier bij wie ik bestelde stuurde me doodleuk de plantjes op die ik had aangekruist om de order vol te krijgen, en liet weten dat de fazantenbes helaas niet door kon gaan. Shit! Wat nu. Gelukkig waren er meer kwekers, en bij eentje had ik beet. Je kon ze laten opsturen, of afhalen, en dat kon dan onder andere te 't Joppe.
Nu heb ik als kind een hele lieve grootmoeder gehad, oma Berg, die helemaal mijn grootmoeder niet was, maar wel ontzettend lief voor mij. Zij woonde in 't Joppe. Ze zat qua magie niet ver onder oom Jan de tovenaar, want zij had in haar huis in een lange donkere boslaan nachtelijk bezoek van egeltjes. Die kwamen bij haar het schoteltje melk leeg likken dat ze 's avonds voor hen neerzette. Ik heb daar toen zelfs even egeltjes gezien! en dat was voor mij de eerste keer. Zo'n oma kan toch niet stuk? Haar stenen huis had een entree met een paar treden omhoog, dan kwam je onder een ronde boog door beschut voor de voordeur te staan, en dan deed ze de houten deur open en mocht je naar binnen. Door die boog heb ik vroeger altijd een voordeur met een ronde bovenkant willen hebben.
Het leek me een goed plan om even te zoeken naar haar huis te gaan zoeken, als ik tijd over zou hebben, daar in 't Joppe. Het is niet zover van Wijhe vandaan.

Dat gevoel had het inderdaad. Hier kon ik afhalen.

Met de bus vanuit Deventer arriveerde ik op bestemming. Alweer was het een werkelijk stralende lentedag. De afhaallocatie was iets verder dan 't Joppe Centraal haha, dus ik reed nog een halte mee en stopte vrijwel voor mijn doel uit. Het is een gewoon woonhuis, geen winkel, maar afhalen kan er wel. Met de vrouw des huizes maakte ik even een praatje. Zij zat met haar vier kinderen nu thuis, het is een rare tijd. De fazantenbessen stonden klaar, één paste er in mijn rugzak, de andere nam ik in een plastic zak aan de hand. Net op dat moment kwam de bus voorbij. Dat was mooi, want naar de volgende halte was het een klein half uur lopen en dat wilde ik maar al te graag in dat mooie weer!
Maar Joppe zien, dat wordt een andere keer.
Ik bracht de planten thuis en ging nog naar Zwolle om mijn vermaakte tafelkleed op te halen. Eef kwam thuis met de Oudemansthee. Al bij al een productief dagje.