Fikkie

Vandaag weer zo'n tutdag. Eerst uitgebreid ontbijten, toen hebben we in het zojuist geopende Imanis gezellig zitten bijpraten met Rafa. Hij zag er beslist een jaar ouder uit, en heeft het niet gemakkelijk gehad, maar zo te horen is hij door de problemen heen. Hij had weer zin in lekker wandelen, en met een aantal mensen gaan we dat ook doen, dezer dagen. 
Iemand in een groep met hem noemde hem Walkie Talkie, dat is wel heel raak: wat kan hij kletsen. Het was heel gezellig. Daarna schoven we de bus in, om bij Casa Miguel iets verrukkelijks te eten, deze keer kalfsvleessoep en daarna paella. Met drankje en koffie na. 
We liepen terug, via de velden midden in Calpe, en zwierven voor we het wisten door onbekend terrein. 
Heel struikachtig allemaal, tot we bij een weg met tekens kwamen. 
Vandaar uit naar het hotel terug was niet zo moeilijk.

We hadden nog net tijd om iets te eten, toen moesten we snel naar de Nederlandse Club,
het bridgen begon weer. We kwamen net boven de 50%, niet gek. 
Bij het napraten bleek Jelle een oude kennis van mijn vader te zijn!
Ze hadden in hetzelfde verzamelgebouw gewerkt, hij voor de GG&GD, mijn vader als directeur van de Technische Milieudienst. Hij had wel positieve herinneringen aan hem. 
Alleen kende hij hem niet als brandweercommandant, dat was een zeker Hulst vertelde Jelle. Wat mijn vader dan bij de brandweer was weet ik niet precies. Hij was natuurlijk vrijwilliger, maar wel een leidinggevende, met zijn uniform standaard achterin de auto voor als er een oproep kwam. Ik heb een aantal malen meegemaakt dat die oproep ook kwam, en dan gingen we samen met mijn zus naar de brand. Lekker fikkie kijken. 

Jaja, het is een kleine wereld. Jelle kende ook mijn leraar Grieks,
omdat die later in de politiek is gegaan en jaren als wethouder in Dordrecht heeft gefunctioneerd.