Eén van de valleitjes in het achterland hier is waar het dorpje Tàrbena ligt. Daar gingen we vandaag wandelen. Meteen bij aankomst struikelden we over een bakkertje met werkelijk verrukkelijke baksels, met amandelen en met een soort jam waarvan ik de naam niet kan onthouden, balioca oid.
Iedereen wilde eerst koffie met gebak. Zo waren we pas tegen twaalven echt op weg. Hoewel? na nog geen honderd meter zouden we afdalen, maar een paar wegwerkers hield ons tegen. Ze waren een sleuf aan het graven in de steile afdaling, en er lag overal gruis dat zeker in het dal nog niet was weg geruimd. Dat zou tot glijpartijen kunnen leiden. Na ampel beraad besloten we dan maar eerst een stuk langs de weg te lopen. Gelukkig was het niet druk, wel waren er wat racefietsers, maar we vonden tenslotte een weg het dal in waar we de route wel konden oppakken. Zo zwierven we door een prachtig, ruig stenig landschap met tanige begroeiing. Eerst wat asfalt, maar later gingen we de heuvels in op landweggetjes. Iedereen kwam goed mee. Het was geen warme dag, er was ook wat bewolking, maar het bleef droog. Tijdens de lunch op een stenen muurtje bij een ruïne en een amandelboomgaard kwam ter sprake dat we 's avonds nog wel wilden bridgen! Leider Frans moest daarom even aanpassen, een laatste lus zouden we niet gaan draaien. Achteraf was dat maar goed ook. Het was nogal zoeken daar op de terrassen, en zo tegen half vier werd het echt fris. De lus was nog anderhalf uur extra geweest, en steil dalen en klimmen. Daar had niemand zin in. Zo kwamen we op een fatsoenlijk tijdstip terug bij de auto, op tijd om zelfs nog even te eten voorafgaand aan het bridgen. Dat ging weer prima, behoudens de obligate bokken die altijd worden geschoten. Onze eindstand was 3e dus we mochten tevreden zijn.
Iedereen wilde eerst koffie met gebak. Zo waren we pas tegen twaalven echt op weg. Hoewel? na nog geen honderd meter zouden we afdalen, maar een paar wegwerkers hield ons tegen. Ze waren een sleuf aan het graven in de steile afdaling, en er lag overal gruis dat zeker in het dal nog niet was weg geruimd. Dat zou tot glijpartijen kunnen leiden. Na ampel beraad besloten we dan maar eerst een stuk langs de weg te lopen. Gelukkig was het niet druk, wel waren er wat racefietsers, maar we vonden tenslotte een weg het dal in waar we de route wel konden oppakken. Zo zwierven we door een prachtig, ruig stenig landschap met tanige begroeiing. Eerst wat asfalt, maar later gingen we de heuvels in op landweggetjes. Iedereen kwam goed mee. Het was geen warme dag, er was ook wat bewolking, maar het bleef droog. Tijdens de lunch op een stenen muurtje bij een ruïne en een amandelboomgaard kwam ter sprake dat we 's avonds nog wel wilden bridgen! Leider Frans moest daarom even aanpassen, een laatste lus zouden we niet gaan draaien. Achteraf was dat maar goed ook. Het was nogal zoeken daar op de terrassen, en zo tegen half vier werd het echt fris. De lus was nog anderhalf uur extra geweest, en steil dalen en klimmen. Daar had niemand zin in. Zo kwamen we op een fatsoenlijk tijdstip terug bij de auto, op tijd om zelfs nog even te eten voorafgaand aan het bridgen. Dat ging weer prima, behoudens de obligate bokken die altijd worden geschoten. Onze eindstand was 3e dus we mochten tevreden zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten