Schone slaper

Vrijdag, een dag zonder 'verplichtingen', geen vroege of latere groepswandeling of iets anders. Tot mijn verbazing werd ik wakker naast een zacht ronkende Eef, een fenomeen dat mij in al onze jaren samen nog niet was overkomen. Meestal is hij het die halsreikend uitkijkt naar het moment dat voor mij de zon opgaat. Zo zie je maar weer: je kunt elke dag iets totaal nieuws meemaken. Ik sloop zachtjes de kamer uit en ging wat lezen, het boek van de NL club was al bijna uit.
Maar na een kwartiertje kwam dan toch wat leven uit de slaapkamer en ja hoor, de dag kon beginnen, Eef was wakker. We konden deze keer samen naar het Duitse bakkertje, maar nu hadden we net geen brood nodig. Het werd weer Mejias voor de eerste koffie. Verder brachten we onze tijd door met het uittesten van de wasmachine (deed het) en wat boodschappen. Na het ophangen van de was en het uitlezen van het boek namen we de bus naar Casa Miguel waar we een heerlijke lunch namen. Terwijl we er zaten, begon het ineens flink te regenen. Maar bij het afrekenen was het droog.
De borrel met de groep wachtte, dus we gingen ook met de bus weer terug. Het programma van komende week werd besproken. Extraatjes gaan we niet doen, geen stierenrennen of markt in Jalon voor ons. We zijn nog steeds een beetje lamlendig, niet duidelijk waarvan. We voelen ons prima op de flat, vooral 's avonds als het zo donker en koud is. Altijd beter dan in NL, dat wel, maar daar ga je 's avonds ook niet voor je plezier naar buiten.